Bizim adetimizdir…
Üzülür kemençe dinleriz, Neşelenir yine kemençe dinleriz…
Biz kim miyiz?
Kemençenin hemşehrisi.
Bu üç telli çalgı kanımıza kan, canımıza can katar…
Fokur fokur kaynarız.
O riv riv sesi, Koca kayaları bile yerinden söktürür bize.

Duyguların anlatımı bakımından müziğin eşsiz ve benzersiz bir güce sahip olduğunu en iyi, Karadenizliyi kemençe dinlerken anlarsınız. IQ'muz o an tavan yapar…
Hüzünlüysek gözyaşımız dinmez, Neşeliysek yerimizde duramayız.

Selçuk Balcı söylüyor…
Dinlerken sanki hüzünlü bir aşk öyküsünü anlatan Yeşilçam filmi izliyorum. Gelelim hikayesine.
Satır satır bakalım.
"Haburadan aşağı var yollarum yollarum"
Belli ki uşağın sevdiği bir kız var işi de hayli zor.
Yani epey dere geçmesi lazım.
En başta da kızı ikna etmesi gerek.
'Yollarım' demekle işinin zor olduğunu kastediyor.
"İncecik bellerine kemer ola kollarum"
Bu cümle ile de kıza olan tutkusunu, sevdasını anlatıyor.
"Onsuz nefes bile alamam" demek istiyor.

Kıza da sitem ediyor.
"Haburadan aşağa eniş ineceğum E kız senun işinu ben mi düşüneceğum"
Sevdiğine 'bu aşk için uğraşsana' diyor.
Ve "Haburadan aşağa her gün eniş inersun Kavak yapragu gibi kırk tarafa dönersun" Kız biraz kararsız.
Bir gün 'he' diyor, Ertesi gün ise 'yok'. "Bu yollar gide gide bitmedi.
Yalvardım Allah'uma cazi anan ölmedi…"
Anlaşılan sonunda kızı razı ediyor ama bu kez de anası 'hayır' diyor.
Türkü değil bir destan…

Usta'nın Türkiye sevdası da böyle işte…
Milleti için her şeyi yapıyor…
Gece gündüz çalışıyor, Sabahlıyor 'sevdası' için…
Ama muhalefet türküdeki 'cazı ana' gibi kırk dereden su getirtiyor.
Fitne fesat çıkarıyor…
Paketi topa tutuyor.

90 yıldır çözülemeyen başörtüsü sorunu bir günde çözülüyor.
'Ne kadar da küçük düşünmüşüz' demek varken dalgasını geçiyorlardı.
Özgürlükler genişleyecek, Umurlarında mı!..
Yanlış anlamayın beni, Derdim ideolojik değil.
Benim davam; şerefli insanların şerefsiz insanlara karşı dik duruş mücadelesidir.
Gerisi riv riv riv…