Anadolu Efes, Partizan gibi çok zor bir atmosferdeki başarının üstüne biraz da aşırı güvenin kurbanı oldu. Kerem'in çok erken sakatlığıyla organizasyon dışına çıksalar da TV'den izleyenler ilk üç çeyrekte yorumcu ve spiker ifadelerini hatırlarlarsa onlar bile öylesine rahattı ki... "Biz Efesiz, rakip Spirou... Şimdi bir savunma sertliği; alır gideriz bu maçı..:"

Ama Geer, Domercant, Spanoulis gibi onların da her zor anda potaya giden oyuncuları vardı: Demond Mallet ve Caleb Green. Euroleague'de "Bugün kötü oynasam n'olur yaaa! Sol elle bile oynasam 10 sayıyla alır giderim" düşüncesinde bir maç yok. Profesyonelce günde beş saat ciddi emek veren takımlar ve kadrolar da arttıkça Aliağa'nın Telekom ve Efes'i arka arkaya yenip bir hafta sonra Hacettepe'ye kaybettiği gibi Euroleague'de de bir rakibini eksik gününde yakalayıp yenmek o kadar doğal oldu ki...

BURASI AVRUPA'NIN NBA'İ
Biz üç maçı da son toplarda kaybederken, önümüzdeki 40 dakikalar bu yenilgilerden etkilenmediğimiz sürece bize heyecan ve mutluluk yaşatacaktır. Burası Euroleague... Duygusallıktan uzak kalıp gerçeklerine çabuk adapte olanın başarıya ulaştığı Avrupa'nın NBA'i...