Dün gece İnönü Stadı'nda tam bir Avrupa Kupası maçı izledik. Her şeyden önce Beşiktaş Teknik Direktörü Carlos Carvalhal'ı kutluyorum. Son üç dört maçtır sürekli dengeli bir takım çıkartıyor. Tam olarak formayı kim hak ediyorsa onu oynatıyor.
Neden 'tam bir Avrupa Kupası maçı' dediğime gelince... Dinamo Kiev çok disiplinli ve organize bir takım. Maç boyunca ayağa iyi baskı yapıyorlar. Bu da onları tehlikeli bir takım yapıyor. Deplasmanda çok etkili oluyorlar.
Beşiktaş ise müthiş ve korkunç bir taraftar desteği ile oynadı karşılaşma boyunca. Bu taraftar desteği bir baskıya dönüşür de, Beşiktaş'ta bir şuursuzluk yaratabilir mi korkusu vardı. Ama Beşiktaş mücadele boyunca şuurunu hiç kaybetmedi. Avrupa Kupası maçlarında olgun ve sakin oynamak lazım. Beşiktaş'ın geçmiş yıllardan gelen en önemli özelliği olan coşkusu bu maçta vardı. Ama coşkuyu panikle hiç karıştırmadılar. Sakin oldular. Ve çok dikkatliydiler. Beşiktaş'ın Portekizli yıldız üçlüsü Quaresma, Simao, Almeida o kadar coşkuluydular ki o dakikadan sonra iyi veya kötü oynamaları önemli değildi. Zaten takımın diğer oyuncuları hep konsantrasyonu yüksek isimler. Bu birliktelik Beşiktaş'a 90 dakika içinde sakin kalıp, baskıyı rakibe yöneltip oyunu daha akıllıca yönlendirme fırsatı verdi.

KİEV'İN BİR ADIM ÖNÜNE GEÇTİ
63. dakikada Carvalhal, Mehmet Aurelio'yu oyundan çıkartıp Necip'i sahaya sürdü ve Ernst'i de öne çıkararak çok akıllıca bir hamle yaptı. Ve o dakikaların devamı mutlak olarak Beşiktaş'ın lehine gelişti. Zaten gol de bu dakikalarda geldi. Maçın iyi oyuncularından Egemen'in attığı gol de taraftarın coşkusuyla birleşince beklenen galibiyet geldi. Bu galibiyet ise Beşiktaş'a Avrupa Ligi'nde ilk iki arasına kalarak bir üst tura yükselmek açısından gruptaki en önemli rakibi Dinamo Kiev'in bir adım öne geçmesini sağladı. Son olarak karşılaşmanın Norveçli hakemi Skjerven'in yönetimini, hiç beğenmedim.