Teknoloji, duyu organlarımızla oynuyor. Özellikle de görme yetimizle...
Artık gördüğümüz hiçbir şeye inanmaz hale geldik. Usame Bin Ladin öldürüldükten iki saat sonra Pakistan televizyonlarında bir fotoğraf... Ladin'in kanlar içindeki yüzü...
İki saat sonra bir başka haber: Meğer o fotoğraf Photoshop tekniğiyle yaratılmış! Eski resimle, sözde ceset fotoğrafını yan yana getiriyorlar. Bir grafikçi yememiş, içmemiş, sabahın köründe Usame'nin normal fotoğrafını cesede çevirmiş! Haberciler de mal bulmuş Magribi gibi bu uydurulmuş görüntünün üzerine atlamış.
Geçelim aynı konu ile ilgili daha 'sevimli' bir örneğe:
Emel Sayın'ın albüm fotoğrafı, görenlere 'Vay be' çektiriyor. En az 20 yaş gençleşmiş. Sonra Emel Sayın'dan samimi bir itiraf geliyor: "Beni biraz genç gösterin dedim. Fotoşop'çular abartmış...
Zaten bu photoshop icat oldu, mertlik bozuldu. Teknoloji hepimizi birer paranoyak haline getirdi. Artık gördüğümüze de inanmıyoruz. Kafamızın içinde binbir 'Acaba?' sorusu dolaşıyor.
Eskiden kullandığımız pek çok söz de artık anlamını yitirdi: "Gözlerimle görmesem inanmazdım" derdik mesela. Haydi şimdi gördüğüne de inan bakalım...
"Görünen köy kılavuz istemez" derdik ya da... Şimdilerde içinde yaşadığımız köyün gerçek olduğundan bile emin değiliz...