Recep İvedik'in ilk filmine çok güldüğümü yazdıktan sonra entelektüel kesimden epey bir eleştiri almıştım. Recep İvedik ile beraber ben de 'taşlanacak şeytan' olarak hedef tahtasına oturtulmuştum. Yılmadım, gülmeye devam ettim. Serinin ikincisine çok güldüm, üçüncüsüne daha çok. Dördüncüsünün ise sadece fragmanı bile yetti...

KABA ETİN ÖNEMİ
Şimdi bakıyorum da, o tarihlerde Recep İvedik'i tu-kaka ilan eden anlı-şanlı eleştirmenler bile burun kıvırdıkları filmin dördüncüsü vizyona girmeden önce epey bir tornistan yapıyorlar. Filmdeki esprileri 'kaba' ilan edip aşağılayanlar, şimdi dördüncü filme övgü düzmekle meşguller. Sanırım 'üstten' bakmakla, 'seviyeden' bakmak arasındaki açı farkını idrak etmişler.
Evet, espriler 'kaba' olabilir ama dünyayı güldüren Şarlo'nunkiler çok mu inceydiler?
İnsanlar; o her takılıp düştüğünde, burnunu karıştırırken her yakalandığında kahkahalarla gülmüyorlar mıydı?
Unutulmamalı ki; en etkili iğneler, insanın 'kaba etinden' yapılanlardır!

İYİ Kİ BEN DEĞİLİM!
Şahan Gökbakar'ın hakkını teslim etmekte ketum davrananlar şunu iyice bellemelidirler ki; bir film 3 milyon kişi tarafından 'zevkle' ve kahkahalar eşliğinde izleniyorsa, o film komik demektir. Ve ben iddia ediyorum ki; Recep İvedik, İnek Şaban'dan sonra Türk halkını en çok güldüren komedi figürüdür.
Eminim, Survivor adasında çıkardığı gazla kamp ateşini yakan, yengeçlere tasma takıp dolaştıran Recep İvedik yine milyonlara kahkaha attıracak, geçim derdini, işsizliği, yalanı, dolanı, kumpası, komployu iki saatliğine de olsun unutturacak ve attığımız her kahkahada iç sesimiz bize aynı şeyi söylerken rahatlayacağız: 'Yahu iyi ki ben böyle bir maganda değilim!' Recep İvedik; dördüncü kez, çöldeki susuzlukta abdest almamıza yarayan 'teyemmüm kumu' olacak...