Benim işim televizyon izlemek olmasına rağmen artık hangi dizi nerede, ne zaman yayınlanıyor takip edemez hale geldim. Her hafta üç dizi yayından kalkıyor, yerine yeni dört tanesi başlıyor... Bırakın beni, 30 saniyede bir uçağın iniş-kalkış yaptığı Atatürk Havalimanı'nın kule kontrolörleri bile bu trafiği takip edemez.
Artık millet olarak kendimizi ekran başında deney faresi gibi hisseder olduk. Üzerimizde sürekli dizi test ediyorlar. Yeni dizilerin pek çoğunun tutmaması da tepemizdeki bu 'dizi sersemliğinden' kaynaklanıyor. Anlaşılan, hepimizi manyak edip sonunda hiçbir diziyi seyrettirmeyecekler... 'Elinizde kumanda var, istemeyen izlemesin kardeşim' demek, işin kolay tarafı. Çünkü akşam saat 20.00'den sonra dizi izlemek; tıpkı bıyık bırakmak, sigara içmek ya da trafikte kaza yapmak gibi artık Türk insanının vazgeçilmez karakteristiği haline geldi. Ama kaçan da kurtulmuyor değil.
Beğendiği dizileri, kanalların insafına sığınmadan sadece internetten izleyen yeni bir kitle oluştu. Onlar kendi televizyon akışlarını kendileri yapıyorlar. Bir de yerli dizilerden kaçıp yabancılara sığınan, yani 'televizyon üzerinden yabancı ülkelere iltica edenler' var ki, onların sayısı çığ gibi büyüyor. Bir kez yabancı dizi izlemenin keyfine varan, bir daha yerlisine dönüp bakmıyor.
Neden? Çünkü en uzunu 45 dakika. İçinde sonu gelmez reklamlar, saçma sapan ürün yerleştirmeler, sakız gibi uzatılan diyaloglar, anlamsız bakışmalar yok. Her biri ayrı bir yaratıcılık ürünü. Prodüksiyonları inanılmaz. Çünkü bir koyduklarında beş alacaklarından eminler. Öyle bizdeki gibi iki ağanın peşine takılıp havuzlu villada geçen üç entrikanın sığlığında yüzmüyorlar. Büyük kanallara naçizane tavsiyem; bir yerli oyuncuya bölüm başı 90 bin lira ödeyeceğinize, CNBC-e ve tv2'nin tekelindeki muhteşem yabancı dizileri kendi kanalınıza transfer etmeye bakın...