Haber, yukarıdaki yazının altına nasıl da denk geldi... Posta gazetesi, salı günü fotoğraflarıyla birlikte manşete çekmiş. Minik evladını kucağına alıp dama çıkarak intihara niyetlenen adamı vatandaşların bir kısmı fotoğraf ve video çekerek, kimi sosyal medyada canlı yayına geçerek, kimi de çekirdek çitleyerek izlemeye koyulmuş. En çarpıcı fotoğraf ise bir teyzenin sanki Kemal Sunal filmi izler gibi adeta büyük bir keyif ve heyecanla olan biteni çekirdek çitleyerek izlediği kareydi. Tabii ardına beylik yorumlar eklendi. Efendim biz ne zaman bu hale geldik, nasıl bu kadar duyarsız olduk vs...
Aslında olayın, 'dünyanın en çok televizyon izleyen milleti' olmakla bir alakası olduğunu düşünüyorum. Ayrıca Avrupa'da nüfusuna oranla en fazla cep telefonu taşıyan millet olmamızla da ilgili olabilir. Dijital görüntülere o kadar daldık ki, hayatı 'koca bir ekran' gibi görmeye başladık. Gerçeklik ile sanallığı birbirine karıştırır olduk. O teyze de 'reklam kuşağı girmeden' önündeki 'diziyi'(!) seyretmeye çalışıyor, hepsi bu...
Suç aslında onda değil, onu bu hale getiren bizlerde...