Size haftalar önce bir hikaye anlatmıştım. Cannes'de tanıştığı genç kadına birkaç saat sonra evlenme teklifi yapan genç arkadaşımızın hikayesini... Ama o gecenin sabahında genç kadın Amerika'ya dönmek zorundaydı.
Sonra bizim arkadaşımız "Ben gideceğim ve şansımı deneyeceğim.
Bir şey yapmamış olmanın pişmanlığını yaşamak istemiyorum" dedi ve New York'a uçtu...

KIZ İNANMAMIŞ!
Dün mail kutuma "Amerika'ya giden o genç adama ne oldu" diye soran bir mesaj gelince hemen aradım...
Aaaa, bizimki dönmüş. "Ne oldu?" dedim...
Buluşamamışlar...
Çünkü genç kadın ailesinin yanına tatile gitmiş.
Ve bizimkinin, sırf onun için New York'ta olduğuna inanmamış. "İş seyahatindesin herhalde" demiş.
Türkiye hakkında en ufak bir fikri olmayan (Bu Amerikalılar da hep böyle, dünyadan haberleri yok!) kendi aklında kim bilir buraları nasıl bir yer olarak hayal eden genç kadın o kadar çok 'acabalar'dan söz etmiş ki; onun tatilden döneceği gün de bizim ki; "Ben gidiyorum, eğer gelirsen seni İstanbul'a beklerim" demiş...

TEK TARAFLIK İŞ DEĞİL
"Eee" dedim, "Ne oldu heyecanına?" "Buraya kadar" dedi, "Ben içimde pişmanlık taşımamak için yapacağımı yaptım! Haklı olabilir; benim ne olduğumu, kim olduğumu bilmiyor. Türkiye'yi hiç tanımıyor.
Bu kez kendine bir şans tanıma sırası onda. Eğer isterse gelir."
İşte böyle merak edenler...
Ben 'aşk' kazanır diyordum ama olmadı. Çünkü aşk tek tarafın çabalarıyla ulaşılacak bir liman değil.