Bu soruyu kendime de sordum. Hatırlayamadım bile. Ama mektup almanın, mektup beklemenin ve mektup saklamanın ne güzel şey olduğunu bilirim.
Oğlum ilkokula giderken, ablam ile eşi onu bu hiç bilmediği olgu ile tanıştırmak için, seyahate gittikleri bir şehirden mektup göndermişlerdi. O mektup derste öğretmeni tarafından Can'a verildiğinde, bütün çocuklar şaşırmış, ailelerine "Bize de mektup gönderin" demişlerdi. Can hayatının o ilk ve tek mektubunu hâlâ saklar.
Evet, mektubun yerini alan mesajlar telefonlarımızın hafızalarında. Dijital çağın, dijital duyguları orada ne kadar saklanabilir ki? Sonuçta her şey bir tuşa bağlı. Yanlışlıkla 'sil'e bastığınızda, duygusal maziniz çöplüğe gider.
Ama diyorsanız ki; günü yaşamak önemli. Diyorsanız ki, her şey önümüzden bu kadar hızla akıp giderken ne biriktirmesi?
O zaman aşkla, aşka devam...