Bir gün önce güneşli havanın hakkını vermişiz.
Deniz kenarlarında oksijenlenmişiz...
Toprak yeşermiş.
Yol kenarları rengarenk...
Kapımızın önündeki erik ağacı, çiçeğe vurmuş kendini...
Sonra pazartesi sabahı bir soğuk, bir yağmur...
Yeniden kış gibi derken, ofise geldiğimde Meral Okay'ın ölüm haberini alıyorum...
Keyfim büsbütün kaçıyor.
Erken ölüme bir kişi daha...
Hayatı çok sevenler, hayata herkesten çok emek verenler bir bir eksiliyor işte...

YAĞMURLAR SANA MI?
Hastalığına rağmen çalışan, üreten, o güleç yüzlü kadın yanı başımdan hiç eksilmiyor.
"Bu yağmurlar sana mı Meral?" diyorum ona içimden...
Ve aklıma birden Sezen Aksu'nun 'Kiraz Mevsimi' şarkısı düşüyor.
Sevdiklerini yaşatmak için olağanüstü çaba sarfeden- ki bu kaçıncı- Meral'i pamuklara sarıp sarmalayan Sezen, ne yapıyordur şimdi?
O da hatırlamış mıdır 'Bir daha gelmez geri genç baharlar, kim bilir önümüzde kaç kiraz mevsimi var...' dediği zamanları...

ÖLÜME İNAT
Yağmur yağıyor, hava kapalı...
Ama doğa, çiçeğe vurmuş kendini...
Ölüme inat yeşeriyor yapraklar...
Meral, kiraz mevsimini göremeden gitti.
Bizler, sevdiklerimizin ölümüyle yüzleşirken hep o aynı soruyu soruyoruz:
Kim bilir önümüzde kaç kiraz mevsimi var?
Erkendir her ölüm... Ama Meral'in ki çok erken oldu. Bize anlatacak çok hikayesi vardı daha, söyleyecek çok sözü...
Yaman kadındı, Meral Okay. Şimdi Yaman'ıyla buluştu, hasret dindi...