Gelelim anne babalara. Günümüzde çocuğu ile iletişim kurma yolları arayan aile için oyun bulunmaz bir ortamdır. Çünkü:
* Oyun ortamı çocuğun kendini ifade etmesi için doğal bir ortamdır.
* İletişimini ve kendi duygularını ifadesi arttıran bir ortamdır.
* Kendini yenilemesi, yapıcılığını geliştirmesi için uygun bir ortamdır.
* Oyun içinde kontrol edebildiği için sıkıntı duyduğu şeyleri tekrarlayarak, değiştirerek baş etmesini sağlar.
* Oyun sırasında, erişkinler çocuğu gözleyerek onu daha iyi anlayabilir, onunla sözel olduğundan daha rahat iletişim kurar.
Bunları bildiğimizde çocuklarımızla oyun oynamanın, sandığımız gibi sadece onları mutlu etmek, vakit geçirmek için öylesine yapılan bir işlem olmadığını anlayabiliriz. Çocuğumuzla oyun oynamak yanlızca onun için değil, bizim için de önemlidir. Çocukla oyun oynamak demek, erişkinin kontrolü eline alarak oyunu idare etmesi demek değildir. Çocuklar oyunlarına karışılmasına, yönlendirilmesine kızarlar. Yapılması gereken, onun oyununun bir parçası olmaya çalışmaktır. Unutmamak gerekir ki, bizim için sahte olan oyun alanı, onun için gerçektir. Onun fincanındaki çay, sıcak ve içilmek içindir. Onun sattığı kalem, siz elinde göremeseniz de vardır ve sizin de ona sadece ikinizin görebileceği, kalemin bedeli olan parayı uzatmanız gerekir. Çocuklar onlarla oyun oynayan erişkinin bunu istekli mi, baştan savma mı yaptığını algılar. Hatta bu duygularını, becerip anlayabilirseniz, sözel olmasa da, yine oyun içinde dile getirir. Oynadığınız evciliğin bir yerinde, orada olmadığınızı algılayan çocuğun oyunun kurgusunu değiştirerek, evcilik evindeki annenin sıkılmış olduğundan bahsettiğini ya da arabalarla oynarken dikkati dağılan babanın kaza yaptığını oynamaya başladığını fark edersiniz. Başarır, oyuna dönebilirseniz, oyun kaldığı yerden devam eder. Çocuğa doğru oyuncakları seçmek, onunla oyun oynamayı becerebilmek yetmez. Ne yaparsa yapsın, bir erişkinin çocuk gibi oyun oynaması zordur. Bu nedenle yaşıtı çocuklarla olmaya ve oynamaya ihtiyacı vardır. Şimdi, özellikle büyük şehirlerde çocukların sokakta, merdivende komşu çocuklarıyla oynama şansı olmadığına göre başka çözüm bulmak gerekir. Bu da çocuğun diğer becerilerine katkısının yanı sıra oyun oynaması için de uygun ortam olan kreşlerdir. Çocuklar genellikle 3 yaşına kadar bireysel oynarken, kreş yaşı olan 3'ten sonra arkadaş ararlar. Uygun oyuncak, uygun arkadaş ortamı ve biz. Çocuğumuzun gelişimi için gerekli olanların bir kısmı. Oyuncağın ve oyunun önemini anlamak gerekli. Birçok ülke bunu anlayalı uzun zaman oldu. Sevgili Sunay Akın binbir zahmetle hazırladığı oyuncak müzesini açtığında, belki diğer erişkinler de anlayacak ve çocuklarıyla oynamayı becererek hem çocuklarının hem de kendilerinin gelişimine katkı da bulunabilecek.
