Kadın kısmının, imamın kayığına bineceği güne kadar kendine bakması, ufak tefek estetik hilelerle vitrini cafcaflı tutması taraftarıyım.
Güzel yaşlanmak diye bir şey yok çünkü. Büyük yalan!
Yaşlanmanın, kırışıp buruşmanın, çökmenin, suyu çekilmiş limon haline gelmenin nesi güzel olabilir ki? Ama bunun da bir ayarı olmalı tabii...

GÖZÜM KAYIYOR
Kaşları yukarı, saç diplerine kadar çekip alnının tepesine çıkaran ve sürekli "Ayyy nerede, hani, n'oldu, kim öldü, deprem mi oldu??" telaşı ve şaşkınlığıyla gezen, ifadesi kaçmış kadınlardan söz etmiyorum.
Ya da bizzat estetik operasyon geçirmese de, fotoğraflarında Hülya Avşar gibi fotoşopla bacaklarını leylek gibi uzattıranlardan da...
Bu estetik müdahale işi çok riskli bir şey mirim.
Ayarı kaçırmazsan her dem taşsın, tazesin; ayarı kaçırırsan alemin maskarası!
Az önce, çok yakın arkadaşım olmayan ama her zaman pek şeker bulduğum birinin sosyal paylaşım şeysinde fotoğraflarını gördüm mesela.
Gözlerim, dozu kaçmış botokslular gibi açıldı.
Kızcağız olsun olsun 45 kilo...
Ama kendine bir meme yaptırmış, yemin ederim kafam kadar. Demet Akalın'ın o korkunç silikonlarına benziyor, doğallıktan nasibini almamış, direğe iki büyük balon yapıştırmışsın gibi.

GÜLÜNÇ OLUYOR
Mesela şu anda ses kapalı ama TV açık... Gözüm ister istemez yine ekrana kayıyor.
Çünkü Songül Karlı, orada arkaya doğru adeta bir taraça gibi uzayıp giden takma poposu ve öne doğru fırlamış memoşlarıyla gözümü alıyor.
Yani bunun nesini güzel bulursunuz anlamıyorum ki? 'Yapay' takviyelerin bile 'doğal' görüneni makbul artık. Aksi halde komik bile değil, daha serti; insan 'gülünç' oluyor. Bunu niye anlamıyorsunuz bacım?