Bu okuduğunuz başlık aslında dün yayınlanacak yazımın başlığıydı ama imkan olmadı, yerim dardı; yazı, 'gününde' size ulaşamadı.
Ama önümüzde tıpkı dün bazılarına çok acı veren Anneler Günü gibi bir de Babalar Günü var.
İnsan başına gelmeden bazı şeyleri anlayamıyor.
Bu günleri kutlamanın aslında bazı insanlar için ne kadar acı verici olduğunu, babamı kaybettikten sonra anladım.
Son üç senedir her Babalar Günü'nde konuşulanları ve yazılanları görmezden geliyorum.
O yüzden dün; hele de anacığını erken yaşta kaybetmiş ve bir tarafı hep o yaşta kalmış insanlar için ne kadar zor geçti biliyorum.

SIRADAN BİR SABAHTI...
Herkes annesinin elini öpüp kurduğu sofralarda huzurun, ana kucağının tadını çıkarırken; onlar ellerinde bir demet çiçekle mezarlık ziyareti yaptılar.
Gerçekten, sadece birileri satış yapsın diye pompalanan saçma sapan günler bunlar.
Dün sabah kalkınca annemi kucakladım, "Saçma sapan günün kutlu olsun Nur'cum" dedim, gülüştük. Annem de bununla ilgili sert yorumlarını icra etti ve sonra bana formülünü sadece kendisinin bildiği şahane menemeninden yaptı.
Yani bizim için sıradan bir sabahtı.