Olimpiyat seçiminde bile biz birbirimize düşerken; Sultanahmet Meydanı'nda sonuçların açıklanmasını bekleyen bir Japon gencin elinde Türk bayrağı vardı. Yanaklarına da Türk ve Japon bayrakları çizmişti.
Ve sonunda elinde Türk bayrağıyla Japonya'nın kazanmasına sevindi. "Biz niye kaybettik?" sorusuna onlarca neden sıralayabiliriz.
Belki de her şeyin özeti bu fotoğrafta gizli!
Futbol terimiyle maalesef ölüm grubuna; Tokyo'nun tek favori olduğu gruba düştük.
Japonlar; bizim 2020 Olimpiyatları için yapmayı vaat etiğimiz yolları, tesisleri, altyapıyı vs. çoktan yapmıştı.
Bizim tanıtım filmimizdeki köprüyü de Japonlar yaptı!
Biz teknik sorunların üstesinden gelebilirdik ve gelebileceğimizi de kanıtladık.
Ama elinde Japon bayrağıyla sevinecek çok fazla Türk olmadığı için kaybettik. Daha net ifadeyle; Japonlar'ın dünyadaki imajı bizden daha sempatik!
Elbette bu, bizim sevimsiz olduğumuz anlamına gelmez.
Japonlar, birçok dünya halkından daha sempatik.
Bu sempatikliğe bir de Japon çalışkanlığı, disiplini ve güvenirliliği eklenince ortaya güçlü bir imaj çıkıyor.
KENETLENEMEDİK
Ancak bu güçlü rakibe karşı biz yine birbirimizi yedik! Japon bayrağıyla sevinen bir Türk bulma ihtimalimizi geçtim; Türk bayrağını bir arada tutmayı, Olimpiyatlar'a topyekûn destek olmayı bile başaramadık.
Olimpiyatlar'ı Türkiye'nin düzenlemesine; ekonomik nedenlerle karşı çıkanı, "20 milyar doları eğitime, sosyal giderlere harcayalım" diyenleri anlarım.
Ama sırf iktidar partisini sevmediği için ya da politikalarına tepki olsun diye milli bir davada Türkiye'nin karalanmasına anlam veremem; bu büyük ayıp.
En büyük dezavantajlarımızdan biri de; doping skandallarının üst üste gelmesi! Ne yazık ki, Türkiye 'Sistemli doping yapılıyor' suçlamalarına maruz kaldı!
Olimpiyat Komitesi'nin en hassas olduğu konuda, rakibimize büyük koz verdik!
Öte yandan CHP ve MHP, Olimpiyat adaylığı için destek mektuplarını yollarken BDP niye yollamadı?
Biz bu ülke için Olimpiyat organizasyonunda bile bir araya gelemiyorsak, nasıl çözeceğiz sorunları?
Özetle; yine birbirimize düştük ve tüm vatandaşlarıyla kenetlenmiş, kazandıklarında ağlama krizi geçiren güçlü bir rakibe yenildik. Artık önümüzdeki maçlara bakacağız. Başbakan Erdoğan'ın dediği gibi; "Bizim şu anda tek hedefimiz; Olimpiyatlar'da çok daha başarılı neticeler alabilmek."
Bunun için de önce dopinge bulaşmış ya da başarısızlıklara rağmen padişahlar gibi yıllardır aynı koltuklarda oturan federasyon başkanlarından kurtulmalıyız.
Ve özel sektör, artık sporcu yetiştirmek için elini taşın altına sokmalı!
