Playtusu sitesinde enteresan bir habere rastladım: Indiana University- Bloomington'dan araştırmacılar; farklı coğrafi bölgeler, müzik türleri ve tarihsel dönemler boyunca şarkı sözlerinin majör ve minör akorlarıyla nasıl birleştirildiğine göre önemli farklılıklar bulmuş.
Farklı türlerden seçilmiş 90 bin İngilizce şarkıyla yapılan araştırmaya göre; majör yani ana akorlarla yapılan şarkılar daha enerjik ritimler ve insanı kıpır kıpır ettiren sözlerle hayat bulurken, minör akorlar daha karamsar ve huysuz sözlerle kullanılıyormuş.
Günümüzde ise bestelenen şarkıların daha çok majör akorlar üzerinden kurgulanması ve bununla birlikte insanı heyecanlandıran, kıpır kıpır eden sözlerin kullanılması, minör akorların daha az tercih edilmesine sebep olmuş. Royal Society of Open Science'ın yaptığı araştırmaya göre ise, 2010 yılından bugüne hüzünlü şarkı üretim oranı hayli düşmüş.
Bizde durum ne çok merak ediyorum.
Keşke Türkiye'ye odaklanan bir araştırma yapılsa. Aslında müzik sektöründeki üretimsizlik yüzünden tahminde bulunmak bile zor. Birçok şarkıcı, pop müziğin patladığı 1990 öncesi yapılan hüzünlü şarkıları cover'layarak geçiniyor. Bu cover işi o kadar abartıldı ki, yeni şarkıcılar bile adlarını cover şarkılarla duyurmaya çalışıyor. Özetle aynı araştırma bizde yapılsa, cover şarkı enflasyonu yüzünden ülkece şu anki ruh halimizi değerlendirmek zor.