Geçenlerde The New York Times gazetesinde Türkiye'yle ilgili Landon Thomas imzalı bir değerlendirme yazısı çıktı. Diyorum ki, biraz da ülkemizi yabancıların gözüyle seyredelim. Bakın Thomas neler yazmış: "Yıllarca Türkiye, Avrupa Birliği'ne üye olmaya hazır değil, çünkü ekonomisi çok geri denildi. Ama bu iddiayı artık geçerli sayamayız. Çünkü, Türkiye, hızla yükselen bir ekonomik güç. Uluslararası sahada rekabet edebilecek işletmelere sahip. Genç bir millet. Hem dışarıya yatırım yapıyor, hem milyarlarca dolarlık yatırımı kendi ülkesine çekiyor. Avrupa ise yaşlandı ve borç yükü arttı. Türkiye'nin ekonomik rönesansı, geçtiğimiz hafta Gayri Safi Milli Hasılası'nın % 11.4 oranında artmasıyla da kendisini belli etti. Acaba kim kime muhtaç? Türkiye mi Avrupa'ya, Avrupa mı Türkiye'ye?"
Thomas bir başka noktaya da parmak basıyor: "10 yıl önce, Türkiye'nin bütçe açığı Gayri Safi Milli Hasılası'nın % 16'sına ulaşmıştı ve enflasyon % 72 seviyesinde seyrediyordu. Tayyip Erdoğan, mali disiplin içeren ekonomi politikaları sayesinde, Türkiye'yi bambaşka bir noktaya getirdi. Kamu borç yükü, Avrupa Birliği ülkelerinde geçerli olan % 60 sınırının hayli altında. (Gayri Safi Milli Hasıla'nın % 49'u) Bütçe açığını ise, önümüzdeki yıl % 3'ün altına düşürme ihtimali kuvvetli. Enflasyon % 8 civarında seyrediyor." Bu övgü dolu satırlardan sonra, Landon Thomas, bazı işadamlarından alıntı yapmış. Otomobil kiralayan İntercity'nin sahibi Vural Ak, "Türkiye, tek başına ayakta durabilecek kuvvete sahip" diyor. Hüsnü Özyeğin ise, "10 yıl önce kim bunları düşünebilirdi?" diye şaşkınlığını dile getiriyor: "Türkiye'nin finansal riskinin İtalya seviyesinde olacağını bana söyleselerdi, muhatabıma, 'Sen delisin' derdim. Yunanistan, Türkiye'ye göre 10 misli risk taşıyor yatırımcılar açısından."
Tayyip Erdoğan'ın yeminli muhaliflerine baksanız, Türkiye öldü bitti, yandı kül oldu. Biraz moraller düzelsin diye, medyaya pek yansımayan New York Times'teki yazıyı sütunuma aldım.
