Tamam gündem dolu dizgin ama güzel şeyler de oluyor. Örneğin İstanbul'daki müzelerde çok güzel sergiler açılıyor.
Ama işte müze yöneticileri, yöre halkının müzelere gelmemesinden şikâyet ediyor. En son bu sütunlarda, bu soruna kafa yoran ve çözüm getirmeye çalışan İstanbul Modern Yönetim Kurulu Başkanı Oya Eczacıbaşı'nın Dallas Modern Sanat Müzesi'nin bu konudaki bir projesinden faydalanmak için harekete geçtiğinden söz etmiştim. Yazıma çok sayıda okurdan elektronik posta mesajı geldi. Önemli bulduğum için ikisini buraya alıyorum.
Prof. Dr. Taylan Ula: Güzel yazınız için teşekkürler. Lebriz'e daha dün gönderdiğim galerilerle ilgili "incelik önerileri" nin son ikisi şöyleydi:
Galeriler kendilerini biraz reklam edebilir. Mesela her galerinin önüne ya da bulunduğu sokağa, "Burada bir sergi var, gezmek istemez misiniz?" gibi renkli şirin bir hatırlatma konulabilir. Bunun masrafını belediyeler ya da 2010 Ajansı üstlenebilir. Otobüs duraklarına ya da ana kavşaklara, o civardaki galerileri gösteren oklar konulabilir.
Açılış kokteyllerine, bildik insanlar dışında, yakın çevrenin insanları da davet edilebilir. Belli bir günde, mahalledeki okulun öğrencileri de çağrılabilir. Bir alternatif açılışa, bakkal, kasap, manav, sucu, emlakçı, apartmanın kapıcısı niye çağrılmasın mesela? Onlar hep dışarıda kalırlarsa, sanat yaygınlaşamaz, benimsenemez, sanata karşı düşmanca tavırlar yumuşayamaz.
Güven Sağdıç: Müzelerde (sanat ya da arkeoloji) eserin önünde ya hiçbir şey yazmıyor ya da çok az şey yazıyor. Temayla ilgili hiçbir fikri olmayan kişiler için anlamsız oluyor. Müze girişinde kapsamalı broşürler olmalı. Ya da eser önüne gelindiğinde bilgilendirici elektronik sistemler yaygınlaşmalı.