Türkiye diye başlayacaktım söze ama hayır, tüm dünyanın terörü karşı tek yürek olmaktan başka çaresi olmadığını, dün Brüksel'de art arda yaşanan patlamalar bir kez daha gösterdi sanıyorum.
Kendimizi bir gün eve hapsedip, kuvvetli mesaj vereceğimizi düşünenlerden de değilim. Dün sevgili Hıncal Uluç'un yazdığına aynen katılıyorum. Uluç dedi ki teröre en büyük tepki, 27 Mart Pazar günü evleri boşaltıp tüm eğlence ve dinlence yerlerini doldurmakla gösterilir... 'Korkmuyorum ulan senden' diyerek konur tepki...
Nitekim geçtiğimiz pazartesi günü için 'veli whats up grupları'nda 'çocuğumu göndermiyorum' diyenlerin sayısının artmasına rağmen, biz ailece karar verdik ve oğlumuzu okula gönderdik. Okula bomba tehlikesi nedeniyle gitmediğini; siz ne kadar saklasanız da, öğrenen bir çocuğun yaşayacağı korkunun çok daha büyük olduğunu düşünüyorum çünkü. Hayatın normal seyrinde devam etmesi gerekiyor. Evet, hepimiz daha dikkatli olmaya başladık. Ne yaparsak yapalım içimizde bir korku oluştu ama bu korkuyu beslemek istemiyorum. O nedenle de sokağa çıkıyorum ve çıkmaya devam edeceğim.
Bugün artık terörün bir ülkesi olmadığını, her an her yerde, üstelik hiç beklemediğimiz bir anda karşımıza çıkabileceğini yaşayarak öğrendik. Diliyorum ki tüm dünyanın başına bela olan bu terör belasından bir an önce kurtulalım.