Mali disipline bağlı kalarak büyümenin nasıl olacağını fiilen gösteren Türkiye, başta yaşlanan ve yavaşlayan AB olmak üzere pek çok ülke ekonomileri için gıpta edilesi bir noktaya geldi.
Şimdi sorun, bu durumu sürdürülebilir kılmak için atılması gereken "ileri düzey" adımlarda... Küresel krizin kırılganlığı sürerken felaketler ve savaşlarla tedirgin dünyada, ekonomimizin gösterdiği performans, daha ne kadar devam edebilir?
Bu; bizim tutumumuza bağlı bir olgu. Onlarca yılın verimsiz yapılarını dönüştüregelen ekonomi, kamu ve özel sektörün "yapabildiği kadarıyla" reformları sayesinde trilyoner ekonomiler kulübüne girebildi. Ancak görünen o ki verimlilikte limitlerimize de ulaştık.
Gerek kent odaklı sosyal yaşam ve buna bağlı pazar ekonomisi gerekse teknoloji kullanımı ve küreselleşme süreçleri, "elimizden gelenin en iyisi" olma şansını sundu bize.
Şimdi trilyonerler liginde kalmak hatta ilk 10'a girmenin "üstün standartları", ufuk menzilimize girmiş durumda.
Her şeyi devletten, kamu reformundan bekleme dönemi de geride kaldı ve özel sektörün ajandası, trilyonerler kulübüne uygun ev ödevleriyle dolu; Yönetişim, katma değerli üretim, ölçek ekonomisi, yeni iş kültürü, akılcı karar süreçleri, adil ve yapıcı rekabet, emeğin verimini artırmak, değer yaratmayan iş süreçlerini elemek, şeffaf, hesap verebilir, topluma ve çevreye saygılı üretim.
Şampiyonluktan daha zor olan, şampiyon kalabilmektir.