Bildik bir öyküdür: Hattatın biri, pirinç tanesine Kuran-ı Kerim'i yazar ve padişaha hediye eder. Padişah hattata böylesi bir beceri sahibi olduğu için 30 altın verir. Ancak böylesi boş işlerle uğraştığı için de 30 kırbaç ile cezalandırır.
Pirinç tanesine Kuran'ı yazmak, o devrin nanoteknolojisi idi. Eğer padişah, bunu yapana 30 kırbaç yerine 30 alkış ve 30 akçe yerine 30 dönümlük medrese verseydi, bugün nasıl bir Türkiye'de yaşıyor olurduk acaba?
Dün Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı Nihat Ergün ilginç bir tespitte bulundu: "Olimpiyatlarda başarılı olanlara, halter kaldırıp altın madalya kazananlara 2 bin Cumhuriyet Altını veriyoruz. Matematik, fizik olimpiyatlarında başarılı olanlara randevu bile vermiyoruz."
Son 2 yılda 78 il dolaştım, çoğu üniversitenin AR-GE ve benzeri yenileşim (inovasyon) birimlerinde, yüzlerce genç ve akademisyenle görüştüm. Gördüğüm, tam da Ergün'ün tespitiydi ve çare "bu çocuklara daha çok ilgi göstermemiz lazım" yaklaşımında yatıyor.
Halter kaldırmayı küçümsemiyorum. Neticede olimpiyatlarda kas gücü sayesinde "Cep Herkülü" diye Time dergisine kapak oluyorsunuz. Ancak "beyin gücü" ile olimpiyatlarda başarı gösterenlerimize randevu dahi vermiyor olmak, uygarlık tercihimizi gayet net ortaya koyuyor: Kas gücünü kutsarken beyin gücünü küçümsemek.
Geçen hafta askeri öğrencilerine Game of Thrones izlettiriyor diye 4 subayı "oyun dışı" bırakıp, okuldan attık. Tam da bu yüzden bizde inovasyon yürümüyor. Bilgiye erişimi engelleyip, benim askeri öğrencimin savunma ve strateji yeteneklerini neden buduyorsun? Anlaşılır gibi değil. Farklı bir yöntem deneyen hocaların kafasını koparan kültür, icat çıkaramaz, eski köye yeni adet (inovasyon) getiremez.
Beyin gücüne "randevu" dahi vermez isen, "beyin göçü"nden şikâyet edemezsin. Senin randevu vermediğini, kürenin dört bir yanında "baş tacı" edecek binlerce kurum, okul ve firma var.