Çoğu kez en akıllı proje dahi, "zaman boyutu" yönetilmezse, işe yaramıyor. Kaynakların tek geri döndürülemeyeni, yeniden üretilemeyeni olan zaman, israfı affetmeyendir. Ekonomiden israfı çıkardığınızda geriye verimlilik ve akıllı ekonomi kalır.
Özellikle vasıfsız işçilerle yapılan birçok işi teknoloji giderek daha fazla ele geçireceği için insanlara yeni yetenekler kazandırmanın yolları aranmalı. Nitekim ülkemizde müfredata giren birtakım yeni uygulamalar, akıllı ekonomilerde rekabetçiliğimizi artırmayı amaçlıyor.
Biz insanlar olarak acaba verim ekonomisi üzerinde mi duracağız yoksa israf ekonomisi üzerinde mi duracağız? Ne yazık ki israf ekonomisi almış başını gidiyor ama verim ekonomisine geçtiğimizde devreye yatırımlar girecek.
Yatırımların olduğu yerde devreye istihdam girecek. İstihdamın olduğu yerde üretim başlayacak. Bütün bunların olduğu yerde o toplumda rekabet başlayacak. O toplumda rekabet gücünün artmasıyla ondan sonra da büyüme gelecek.
Baharın müjdecisi bütün cemreler, sırasıyla havaya, suya ve toprağa düştü. Ekonomide de bunu hisseder olduk. Ağır kış şartları yerini yükselen borsaya, canlanan piyasaya terk ediyor. Tam da bu sürede istihdam seferberliğinde, yatırım hamlelerinde geç kalmak, bana en büyük israf (zaman israfı) gibi geliyor.
Büyümeyi %3-4 düzeyine mahkûm etmemek için, ekonomide kazanılan ivmenin sürmesi şart. Çoğu ülkeye yeten bu büyüme oranı, ne yazık ki bize yetmiyor. Genç nüfus, 3 milyon mülteci ve 2023 hedefleri, büyümede %5-6'ları taban yapıyor.
Enerji, ateş, canlılık anlamındaki cemreleri harcamayalım ki Türkiye'nin sahip olduğu büyüme potansiyel ve kabiliyetini hayata geçirebilelim. Ayağı frende iken kim hızlanabilir ki...