Dün öğle namazında Şişli Belediye Başkanı Mustafa Sarıgül'ün babası Hakkı Sarıgül'ün cenaze töreni vardı. Yoğun trafik nedeniyle Mecidiyeköy meydanından Şişli Camisi'ne zor ulaştım. Sadece trafik değil, caminin çevresi de tıklım tıklım doluydu. Siyasetçisinden, işadamına, sanat ve medya dünyasından sokaktaki insanına, Türkiye'nin bütün renkleri oradaydı.
Şişli Camisi adeta siyasetle sevginin buluştuğu bir mekâna dönüşmüştü...
Türkiye siyasetinin fenomen ismi Sarıgül'ü uzun yıllardır tanıyorum. Toplumda yarattığı sevgi biliniyor ama duygusallığı pek bilinmez. Babası Hakkı Amca Allah'ın rahmetine kavuştuğu andan itibaren gözyaşları dinmedi. Belki de o duygusallığı bu sevgiyi yaratıyor.
O sevgi selini görünce aklıma Mevlana'nın şu güzel dizeleri geldi:
"Ben dostlarımı ne kalbimle ne de aklımla severim.
Olur ya...
Kalp durur...
Akıl unutur...
Ben dostlarımı ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur..."
Sarıgül'e, ailesine sabır, Hakkı Amca'ya da Allah'tan rahmet diliyorum...