Cuma sabahı korkunç bir fotoğrafa uyandık. Habertürk gazetesinin sürmanşetinde boydan boya sırtından bıçaklanmış, içi dışına çıkarak öldürülmüş Şefika Etik'in fotoğrafına...
Mozaik yok, sansür yok, gizli saklı yok.
"Kadına Şiddette Son Nokta" yazıyordu başlıkta.
Ne bu şimdi? Etiksizlikte son nokta. Gündeme gelmekte son nokta.
Utancımdan, üzüntümden kahroldum. Girdim internete baktım, herkes aynı durumda. Gazetenin kendi yazarları bile çileden çıkmış.
Çıkılmaz mı? Kızılmaz mı? Şapkalar öne konmaz mı?
Ne bu şimdi? Habercilikte son nokta mı?
Ne bu şimdi? Kahramanlık mı?
Şövalyemiz, biricik kurtarıcımız Habertürk mü?
Dünkü yazısında Habertürk'ün Genel Yayın Yönetmeni Fatih Altaylı'nın; "Gözünüzü açmak için o fotoğrafı bastık" tadındaki savunmasına gram şaşırmadım.
Tam da beklediğim yerden en sahtesinden bir kahramanlığa soyundu Altaylı.
Ne diyecekti ki...
Kadına şiddete dikkat çekmek içinmiş. Kadına şiddet sadece mor gözler, şiş yüzler değilmiş. Herkes kendine gelsin amacıyla basılmış o fotoğraf. Sanki bizim hiçbir şeyden haberimiz yokmuş gibi.
Peki ya ölüye saygı nerede?
Peki ya çocukları düşünmek, korumak nerede?
Çok konuşulunca, ceset göze sokulunca kadına şiddet son bulacak öyle mi?
Sizin bildiğiniz çözüm bu öyle mi?
Basın ahlakı buraya kadar öyle mi?
İnsana saygı bu kadar öyle mi?
Dünyada hiçbir gazetenin basmayacağı bu fotoğrafı basıp kadınları kurtarma planını başlatmak size mi kaldı? E hadi kurtarın o zaman.
Bence siz gidin de bir an önce vicdanınızı kurtarın.
Çok kirlisiniz çok.