Bazı köşe yazarları Yunan halkına kızıyor. IMF'nin isteklerine isyan ettikleri için. Çünkü "Yunan halkı tembelmiş. Yıllardır yan gelip yatan Yunan halkı bedel ödemeliymiş". 'Lazlar çalışkan olduğu için zengin, Kürtler tembel olduğu için yoksul' düzeyindeki bu değerlendirme velev ki doğru olsun. Velev ki, Yunan halkı 'tembellik hakkını' savunuyor olsun... Peki Yunan halkını tüketim toplumu halinle getiren, emlak piyasasında balon yaratarak küresel krize yol açan kapitalizmin hiç mi günahı yok? Hırsızın hiç mi suçu yok? Yine aynı yazarlar, Kürt siyasal hareketine de çok kızgın. Meclis'i boykot ettikleri için. Çünkü onlara göre, "Kürt hareketi külliyen ulusalcı." "Dertleri demokrasi değil, Kürdistan". Velev ki bu da doğru olsun. Bu durum, DEP'li vekillerin Meclis'ten yaka paça hapislere götürülmesinden, kurulan partilerinin kapatılmasından, yüzlerce faili meçhul cinayetten, insanlık dışı işkencelerden, seçilmiş yüzlerce belediye başkanının ve meclis üyesinin tutuklanmasından, KCK davasından, YSK ve yargının adil olmayan kararlarından ve bütün Cumhuriyet tarihi boyunca uygulanan inkar ve asimilasyon politikalarından daha mı kötüdür? Velev ki öyle bile olsa, rüzgar ekenin fırtına biçeceği şaşılası bir şey midir? Cervantes'in ünlü romanında Donkişot, valilik isteyen Şanso'ya adaleti nasıl sağlayacağını sorar ve yanıtını yine kendisi verir: "Adaleti sağlamak için zenginlerin sözlerine değil, yoksulların gözlerine bakmalısın." Galiba sadece iktidarların ve muktedirlerin gözlerine bakanların biraz da yoksulların ve mazlumların gözlerine bakmayı öğrenmesi gerekiyor.