PKK/Kadek saflarında kıyamet kopuyor. Korku zincirinin halkaları kırıldıkça çözülmeler hızlanıyor. Her çözülme de yeni itiraflar getiriyor.
Bu itiraflar sayesinde Apo'nun örgütünün insanlık dışı yüzü çok daha iyi ortaya çıkıyor.
20 yıllık suskunluk perdesini yırtan eski PKK'lılar, örgüt içi infazları da tartışmaya açtılar. Listeler bile yayınlanıyor.
Bu listelerde, PKK'daki cinayetler üç grupta değerlendiriliyor: Ölümünde şüphe olanlar, bilinçli olarak intihara sürüklenenler ve infazlar. Listede şimdilik toplam 75 militanın (PKK'nın "şehit" ilan ettiği Engin Sincer de var) adı sıralanıyor ve "devam edeceği" belirtiliyor.
Bir başka itirafta ise toplu infazlar anlatılıyor: 1992'de Bekaa'da yaralı 21 PKK'lının örgüt tarafından öldürülmesi, 1995'te PKK zindanında 16 üyenin kurşuna dizilmesi gibi....
PKK'dan kopan Osman Öcalan grubuna "suikast" kararı alınması, yine ayrılanlardan Kani Yılmaz'ın "PKK yöneticilerinin suikast ve şiddet geliştirme olanakları var. Bu şekilde bazılarımızdan kurtulma imkanı elde edebilirler" açıklaması yapması, infazların süreceğini gösteriyor.
Bu ifşaatlar, Kürt toplumunda hâlâ PKK/Kongra Gel'e sempati duyanların, örgütün çağrısı ya da baskısıyla dağa çıkmaya kalkanların gözlerini açmalı.
Bir sözümüz de suskunluğa gömülen ama bir yandan da Avrupa'da Öcalan adına misyon üstlenmeye hazırlanan eski DEP'lilere:
Kürt gençlerinin bu katiller topluluğunca kurban edilmeleri, Leyla Zana'nın bir anne, Hatip Dicle, Orhan Doğan ve Selim Sadak'ın birer baba olarak hiç mi vicdanlarını sızlatmıyor?
Ya DEHAP Genel Başkanı Tuncer Bakırhan; hâlâ devlet ve terör örgütüne eşit mesafede misiniz?
Ya Diyarbakır Büyükşehir Belediye Başkanı Osman Baydemir; örgütün infaz ettiklerinin ailelerine de taziye ziyaretinde bulunmayı düşünmez misiniz?