Maç öncesi iki takım el ele tribünlere gidiyor. G.Saray tribünleri şike sezonunun şampiyonunu Trabzonspor olarak belirlemişler bile. Tabii ki bu sırf F.Bahçe'yi kudurtmak için yapılmış bir pankart. Maç başlıyor herkes birbirini öpüyor. Alan razı, veren razı. Ama şunu söyleyelim ki ciddiyet ön planda. Özellikle Drogba sahada futbol değil ama futbolculuk dersi veriyor. Rakibin kramp girmiş ayağına masaj yapıyor, faul yaptıktan sonra rakibiyle öpüşüyor, herkes birbirini öpüyor ve sahada da güzel bir maç oynanıyor. Herhalde Türk futbol tarihinin en rahat, en gerilimsiz Galatasaray-Trabzonspor maçı oynanmıştır.
Burak yine çok ciddi. 'Lig bitti ben de azıcık rölantiye geçeyim' demiyor. Gidiyor, geliyor deparını atıyor. Bunlardan birinde de Amrabat'ın kurtardığı topu çok iyi götürdü ve kendi klasiklerinden olan gollerden birini daha attı. Aslında birçok oyuncu için dün geceki maç özlenen bir tablo. G.Saray şampiyon olmuş, tatili düşünüyor. Trabzonspor ise tempo yüksek olsa da maçı bir idman gibi görüp Türkiye Kupası finaline hazırlanıyor.

EMRE'Yİ BEĞENDİM
Şimdi şunu sormak lazım. Böyle güzel tabloyu oluşturan şartlar mı yoksa başka bir şey mi? Ya bu maç F.Bahçe-Trabzon maçı olsaydı aynı tabloyu yaşar mıydık bilemiyoruz.
Artık G.Saray önümüzdeki sezona bakıyor. Her mevkisiyle Türkiye'nin en önde takımlarından biri. Ama mesela bazı yerli oyuncular fazla şans bulamadılar. Bunların başında da Emre Çolak geliyor. Ben dün gece kendisini çok beğendim. Harika bir futbolculuk kumaşı var. Şu bir gerçek ki, G.Saray'da kaldığı sürece senede pek az maç oynar. Ama bir başka takımda olsa belki de Milli Takımımızın yeni yıldızı olabilir.
Böyle maçlar hakemler için de öyle güzel ki... Ne çalsan, hangi kararı versen futbolcular tamam diyor. Kasıtlı hareket yok. Ceza alanı içinde kendini atıp penaltı bekleyen yok. Durum böyle olunca Hüseyin Göçek de yönettiği maçtan büyük keyif almıştır sanırım.