Oldukça sağlıklı bir ırkız biz insanlar. Eğer öyle olmasak, bugün etrafta dolaşıyor olmazdık. Evet, sağlıklı bir ırkız. Her yaratığa bahşedilmeyen bir ruha ve idrak seviyesine sahibiz.
İnsanın özrünü kabul etmesi veya reddetmesi bir tek şeye bağlı; o da inanç, yani kutsal inanç.
New York'taki Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Enstitüsü'nün resepsiyonunda duvara monte edilmiş bronz bir plaka vardır. Tedavi için enstitüye gittiğim aylar boyunca (Haftada bir ya da iki kere gidiyordum) sürekli resepsiyondan gelip geçtim. Ama ne yazık ki şöyle bir durup, adı bilinmeyen bir asker tarafından yazılmış bu yazıtı dikkatle okumadım.
Bir gün öğleden sonra nedense dikkatimi çekti.. Okudum. Bir daha okudum ve bir daha okudum. İkinci kere okuduktan sonra neredeyse ağlamaya başlayacaktım. Umutsuzluğa kapılmamıştım, ama tekerlekli sandalyeme sıkıca sarılmama neden olan bir duyguyla sarsılmıştım. Bunu sizinle paylaşmak istiyorum. Acı çekenler için iman gücü, Tanrıdan manevi güç istedim, başarılar elde edebilmek için.
Güçsüz kılındım, itaat etmeyi öğrenebilmem için..
Sağlık istedim, büyük işler başarabilmek için..
Hastalık verildi, daha iyi şeyler yapabilmem için..
Zenginlik istedim, mutlu olabilmek için.
Fakirlik verildi, bilge olabilmem için.
Güç istedim, insanoğlunun övgüsünü kazanabilmek için.
Zayıf kılındım, Tanrıya ihtiyaç duyabilmem için..
Her şeyi istedim, hayattan zevk alabilmek için..
Hayat bahşedildi, her şeyden zevk alabilmem için..
İstediğim hiçbir şeyi elde edemedim, ama umut ettiğim her şeyi elde ettim.
Yine de kendime rağmen dile getiremediğim bütün dualarım kabul edildi.
Yine insanlar içinde en çok ben kutsandım.
Roy Campanella
(Tavuk Suyuna Çorba adlı kitaptan..)
(14 Kasım 1998'de yayınlandı.)