Dünya Çevre Günü'ne bahçemde başladım Cuma sabahı.. Müthiş bir tabloyla.. Çıktım, bahçemizin iki yeni konuğu, bir sokak kedisinin bir köşede doğurduğu iki bebek paspasın üzerinde güneşin altında boğuşuyorlar.. Biri ufak.. Şabalak koydum adını.. Öteki iri.. Kabalak.. Az ilerdeki kaplarına mamalarını koyunca güreşi bırakıp oraya koşuştular.. Gölgedeki koltuğuma oturdum.. Yeşile bakmanın güzelliği.. Güller açmaya başlamış, rengarenk.. Kirazlar yeşildi, kızarmaya başlamış.. Beyaz kelebekler daldan dala uçuşuyorlar.. Şarkıdaki gibi.. Çift..
Gece hafif yağmur çiselemiş. Yağmur yağınca ortaya çıkıyor nedense salyangozlar.. Biri bahçenin mermer oturma bölümüne gelmiş, şaşkın.. O mermer onun için çöl.. Olabilecek en hızlı yürüyüşüyle çimlere doğru koşuyor.. Yarım metreyi on dakikada falan gitti.. Gidiyor, duruyor, antenleriyle etrafı kolluyor, gene yürüyor..
Sessizliğin müziği var bahçemde.. Dalmış gitmişim.. Bir hışırtı duydum.. Kafamı çevirdim.. Aaaa!.. Bizim kirpi Tahsin geliyor.. Tahsin genelde gece ondan sonra ortaya çıkar, kedilerin mama kutusunda kalanlarla karnını doyurur gider.. O da Çevre Günü'nü kutluyor olmalı ki, sabah erken çıkmış yola..
Şabalak'la Kabalak da mama kabının başında.. Tahsin onlara hiç aldırmadan geldi, kafasını kaba soktu.. Şabalak önce kızar gibi oldu. Minik patisi ile Tahsin'e bir tokat atmayı denedi.. Kirpinin okları battı tabii eline.. Anında çekti.. Elini sadece.. Kafasını değil.. Yemeye devam etti..
Resme bakar mısınız?.. Ayni mama kabının içinde üç kafa.. Bir kirpi, iki kedi yavrusu..
Çevre gününün güzelliğine bakar mısınız?..
