Ölü Ozanlar Derneği finalinde göz yaşlarımı tutamamıştım yıllar önce.. Paris'te Son Konser (Le Concert) bir daha kendimi alabildiğine bıraktırdı duygularıma..
Buğulanan gözlüklerimi silmek zorunda kaldım, izleyebilmek için..
Bakın, klasik de değil, müzik seviyorsanız eğer, bu filmi kaçırmayın sakın.. Ben izlemekte ve size duyurmakta geç kaldım. Oynatan sinema kaldı mı bilmem. Ama DVD'sini bulun, evinizde bulunsun. Canınız sıkıldıkça izler, dinlersiniz..
Final yarım saate yakın sürüyor.. Çaykovski'nin 35 numaralı keman konçertosunu başından sonuna dinlerken..
Ben Çaykovski'ye bayılırım. Bu konçertoya ayrı bayılırım, o ayrı.. Ama bu final gerçekten çok iyi düşünülmüş, çok iyi hazırlanıyor seyirci ve de bir pop klibi gibi işlenen müzik boyunca, filmin başından beri merak ettiği her şeyin çözümünü izliyor.
Şimdi, klasik müziği iyi bilenlere bu final masalsı gelebilir.. "Olur mu" derler.. Haklı da olurlar.. Ama eğer biz masal olamıyorsak, masallar gerçek olmalı derim ya ben hep.. Bu final öyle işte.. Boş verin masalsılığını.. Lezzetin tadına varın..
Tam da benim Olimpiyat için Moskova'da olduğum 1980 temmuzunda Brejnev, orkestrasındaki Yahudi ve Çingeneleri kovmadığı için, dünyaca ünlü şefin işine son verir. Hayatı müzik olan şef, Bolşoy binasının içinde kalabilmek için hademeliğe razı olur. Aradan 30 yıl geçer. Bir gün masalsı tesadüflerle, 30 yıldır çalmayan arkadaşlarını toplar. Paris'te bir konser vermeye giderler. Orada genç bir kemancı kız, Çaykovski'de onlara eşlik edecektir ve bu genç kızla, şef arasında bir sır vardır!..
Melanie Laurent, genç kızı harika oynuyor. Hele final sahnesinde kemanı gerçekten onun çaldığını zannediyorsunuz. Filmdeki adını duymadığınız öteki oyuncular da çok iyi..
Müzik, baştan sona müthiş tabii..
Sevgilinizi götürün.. Ailenizi götürün.. Bu filmi görün.. Dinleyin.. Yaşayın!..