ÖZEL günlerde rastlardım, kokteyli, mokteyli bırakıp yanlarına gider onları dinlerdim. Öyle harika müzik yaparlardı..
Bir Turkuaz, bir de onlar vardı, orkestra olarak bayıldığım..
"Kim bunlar" dedim, bir gün... "Enbe" dediler.. Şefleri piyanistleri Behçet Gerçeker'miş..
Dünyanın her yerinden müzik yaparlardı. Napoliten ve şansonlarına bayılırdım. Türk popundan da harika parçalar söylerlerdi..
Sonra ünlü oldular..
Artık dinlemeye tahammül edemiyorum. Ne canlı, ne CD'lerini..
Çünkü ünlü olmak arabesk olmak demekti onlar için. Müziklerinden, ideallerinden ödün verdiler. Ucuz besteler, daha da ucuz düzenlemelerle tahammül sınırlarımı aştılar.
Yolları açık olsun..