Elif Gözneli'den bir not aldım, "Asansör" yazım üzerine..
İlkbahar'la birlikte Vivaldi'nin "İlkbahar"ının çalmaya başlamasını övmüştüm, bizim asansörlerde..
Sabah'a nasıl hoş başladığımızı anlatmıştım, minnacık bir asansör yolculuğunun keyfiyle..
Ama bahar geçmişti, yaz geçmişti.
Biz hala ayni melodiyi dinliyorduk.. "Bu değişmez mi" demiştim. "Asansörde müzik yayınının aynı kalışının nasıl bıktırıcı olduğunu okurken, bu sabah kendi yaşadığımızı düşündük.. Yoğun ter kokusunun ve nefes almamaya çalışarak, katları çıkmanın fiziksel zorluğu yanında, günün başlangıcını nasıl alt üst ettiğini gördük.. 'Bu zamanda hala bunlar olabiliyor' hayreti ile birlikte.." diyordu Elif..
Sevgili Elif, köşe yazarı olarak en çok karşılaştığım soru "Şunu niye yazmıyorsun" oluyor..
Soranlar sanır ki, yazarsak düzeltecekler..
Oysa biz, kendi gazetemizin asansör müziğini değiştirtmeyi dahi beceremiyoruz.. Bu kenti, bu ülkeyi değiştireceğiz öyle mi?.