Enka'nın kışlık tesislerinde harika bir gece yaşadım, Borusan Quartet'le.. Bu defa yanlarında piyanist Gökhan Aybulus da vardı. Piyanolu Beşli olarak çaldılar.
Aybulus'u ilk defa dinliyorum. Uluslararası bir piyanist, Dünya tanıyor, Ayıp bana.. Aybulus Eskişehir Anadolu Üniversitesi Konservatuvarı'nda öğretim üyesiymiş.
Onun öğrencileri, ne kadar şanslı olduklarının farkındalar mı acaba?. Dünya çapında bir hoca ile nerelere gidebileceklerini biliyorlar mı?.
Piyanolu beşli, önce bir Şoştakoviç çaldı. Rus ustanın o çok popüler 57 nolu eseri.. Hepsi harikaydı. Hele birinci keman Esen, alıp beni rüya alemlerine götürdü.
İkinci bölümün başında "benim için" çaldı Quartet sanki.. Karahisar Kalesi'ni üç gün üç gece sabaha kadar dinlerim..
Atatürküm'ün 1 Kasım 1934 Meclis açış nutkunda gösterdiği yol işte buydu..
"Efendiler.. Ulusun ince duygularını düşüncelerini anlatan, yüksek deyişlerini, söyleyişlerini toplamak, onları genel musıki kurallarına göre işlemek gerekir. Türk ulusal musikisi ancak böyle yükselebilir, evrensel musikide yerini alabilir."
Ardından Süreyya Salonu sezon açılış konserinde ilk defa seslendirdikleri, Çağ Erçağ'ın yanık sesi ile salonu ağlattığı, "Sarıkamış 1915" türküsü..
Sonra gene Gökhan katıldı. Bu defa, Türk Beşleri'nden Ulvi Cemal Erkin'in "Piyanolu Beşlisi.." Hele "Bis"te tekrar ettikleri ikinci bölümdeki horon!.
Borusan Quartet'i dinlemek yetmez. Seyretmelisiniz.. Sanki kendilerine çalıyorlar. O kadar içten, o kadar zevk alarak.. O kadar keyifle çalıyorlar ki, size de yansıyor..