Dr. Strange, fevkalade ileri bir teknoloji ile çekilmiş bir çizgi roman filmi..
Bilgisayarda üretilen sahneler, geçmişte ancak çizgi ile yapılabilen şeyleri artık canlandırıyor. Ses de çepeçevre gelince, İmax tekniğinin sloganı gerçekleşiyor.
Filmi izlemiyor, içine giriyorsunuz.
Dr. Strange bir kazada parmakları çalışmaz hale gelen müthiş bir beyin cerrahının hikayesi. Tıp parmaklarına bir şey yapamayınca, Nepal'e gidiyor. Bir tapınağa.. Şifa bulmaya.. Gerisi masal..
Meraklısına..
Ben ilgiyle izledim ama, biraz durağan buldum.. Bilgisayarda yaratılan cidden harikulade sahnelere rağmen.
Son jenerikleri hep izlerim. Bu defa faydasını gördüm. Final yazıları başlarken dolu salonun yarısı ayağa fırladı. Onlar filmin ikinci finali olan sahneyi göremediler.
O sahne bitti, yazılar gene başladı.
Kalanların çoğu da gitti. Üçüncü finali 10 kişi ya izledik, ya izlemedik.
Son jenerikte, oyuncuların biri dikkatimi çekti.
Ümit Ülgen!.
Eve dönünce sinemacıların sitesi İMDB'de aradım.
"Ankara doğumlu" diyor. "Babası zamanın ünlü gazetecilerindendi. İsmet İnönü ile dostluğu bilinir.." Adı yazmıyor babanın ama, bu bizim Erol Ağbi, kesin.. Erol Ülgen.. Öncü'de beraberdik. Uzun zamandır haber alamıyordum.
Öcal Ağbi'mi aradım.. "Valla ben de uzun zamandır adını duymuyorum..
Ortalardan kayboldu yıllar önce" dedi.