F.Bahçe, tıpkı geçen haftaki gibi kötü futbol sergilemesine rağmen üç puanı aldı; hem de farklı skorla. Daum, günümüz futbolunun istediği ilkeleri yerine getirmesi mümkün olmayan Samsun maçının orta sahasız takım tertibini hiç değiştirmedi.
İlk 45 dakika kollektif bütünlük hiç yoktu. Tek organize atak gelişmedi. Kanatlar çalışmadı. Hücum girişimlerinde bütün fubolcular rakibin alan savunması içinde pasifize kaldılar. Çünkü ne ayağa pas yapılıyor, ne de kişisel driplingle ve verkaçlarla adam eksiltiliyordu.
Alex de teknik kapasitesini bu şartlarda devreye sokamıyordu. Ayrıca Daum'un yanlışından forvete yakın değil, Aurelio'ya yakın oynuyordu.
Bu kötü şablonda eğer defansın ortasında Servet ve Luciano akıllılık edip geride çakılı kalmasalar, hiç presle karşılaşmadıkları için orta sahayı rahat geçen İstanbulsporlular pozisyonlar da bulurdu.
İkinci yarı golle başladı. Sahada hiç görünmeyen Tuncay bir anda içe kat eden bir driplingle adam eksiltip, Alex'le girdiği verkaç sonucu gol attı. Kısa süre sonra da ilk defa rakibi geniş alanda yakaladılar ve Ümit Özat'ın arka direk ortasıyla Van Hooijdonk farkı ikiye çıkarıverdi.
Ardından oyunun kontrolü İstanbuspor'a geçti ama pozisyonları bulan yine F.Bahçe oldu. Yine geçen haftaki gibi iki farklı skor avantajından sonra Daum; Fabiano-Nobre değişikliğine gitti. Son dakikalarda ise Alex'in akıl dolu mükemmel golü maçın en keyifli noktasıydı. Servet de dünkü performansıyla artık bu bölgedeki uyumunu kısa sürede kazanacağını belgeledi. Maçın gidişatı her şeyi ile aynı geçen haftaki Samsun maçının benzeriydi. Tek ayrıcalık, skorun üç farklı olması.
İstanbulspor yetersiz kadrosuyla iyi bir mücadele sergiledi. İlk yarıda akıllı taktik ve başarılı alan savunmasıyla F.Bahçe'ye pozisyon vermediler. Ancak hücum güçleri kısırdı. Sadece orta sahadan Yordanov ve Musa Büyük'ün ofansif çabaları vardı. Bushi ise eski fizik gücünden çok uzak olduğu için hiç bir şey yapamadı. İkinci yarı başında üst üste yedikleri iki golden sonra da İstanbulspor için maç zaten bitmişti.