Haber şöyle: "Sözel 2'de Türkiye birincisi olan G.Saray Lisesi'nden Yiğit Cem Öztürk, ' Okulda durumum iyi değildi. Teşekkür bile almadım. Hep kalmadan geçtim diye sevindim' dedi."
Cem Öztürk'ün durumu beni şaşırtmadı. Bizim zamanımızda da benzeri bir olay olmuştu. Sınıfın en çok çalışan, notları en iyi olan öğrencileri değil... Performansı vasat olan bir arkadaşımız sınavda ilk 100'e girmişti. 'İnek' denilen, deli gibi çalışan arkadaşlarımız da (ve belki de onlardan fazla aileleri) buna fena halde bozulmuştu.
Bu duruma ne yol açıyor? Test türü sınav. Eğer öğrenci esaslı bir ' testçi' ise, sahip olduğu bilgileri kullanarak başarılı oluyor.
İyi test çözücü olmak ayrı bir 'maharet'. Bu beceri; zeka, bilgi ve tahmin gücünün bileşiminden oluşuyor. Sanırım 'becerikli testçi' doğru cevabı aramadan önce, imkansız şıkları eleyen bir kafaya sahip.
Bu sistemde test becerisi yüksek bir öğrenci, bilgi açısından biraz zayıf da olsa, eğer zekası yeterliyse başarıyı yakalayabiliyor.
Kendimden de biliyorum: Sınıfın kötü öğrencilerinden biriydim. Çünkü doğru dürüst çalışmazdım. Aklım bir karış havadaydı. Sürekli ikmale kalırdım.
Ama Allah için testin mantığını kavramıştım. Tabii okulda da bir sürü şey öğrenmiştim. Sonuçta istediğim bölüme girdim.