Gençlik yıllarımda üç beş kitap okuduğum için dünyayı yediğimi yuttuğumu sanırdım. Hayatta anlaşılmayan pek bir şey kalmamıştı. Kendimizden çok emindik. Sanırım insanın en çok anladığını sandığı an körleşmeye başladığı an oluyor. Bugün medyaya baktığımda, o günlerime ait izler görüyorum. Kimi köşe yazarları, yazdıklarının doğruluğundan o kadar emin ki. Gözleri çakmak çakmak. Mangalda kül bırakmıyorlar. Kimisi 'sivil general' konumunda. Bıraksan Kandil'e bayrak dikecekler! Kimisi ise 'sivil emniyetçi'. İfadeyi de alıyorlar, fezlekeyi de hazırlıyorlar, yargılamayı da yapıyorlar. Ne diyelim, Allah yollarını açık etsin!