Efe Önbilgin; kızı Ayşe'nin annesi Deniz Akkaya ile değil, Ankara'daki gençlik yıllarında aşk yaşadığı Duygu Hande Ekşi ile evlenmişti.
Bir yıl sonra boşanan Önbilgin, yine bir başka çocukluk aşkıyla kısa süre önce Bodrum'da görüntülenmiş.
Bana hiç tuhaf gelmedi bu durum.
Eski, yarım kalmış ya da hiç yaşanamadan insanın içinde patlamış aşklar vardır ya hani öyle... İşte o 'uhde'lerle yıllar sonra karşılaşmak çok heyecan verici olabiliyor.

YABANCI DEĞİL Kİ!
Başıma geldi oradan biliyorum.
Gençlik aklıyla uyduruk bir sebepten mundar ettiğin o insanı, bir anda karşında görünce zaman makinesini keşfetmişsin de haberin yokmuş gibi oluyor.
Bir anda paralel evrende sıçrama, zamanda bükülme ve midende heyecan yamulması gibi şeyler gerçekleşiyor.
Bir de insanların yıllar içinde; yüzü, gözü, kilosu, saçı başı, işi gücü ve statüsü değişiyor da sadece iki şey yerli yerinde kalıyor: Gülüşü ve bakışı!
Onlar 7'siyle 70'inde hiç bozulmadan kalan iki marka.
Seni sen yapan 'markanın özellikleri' daha doğrusu. İşte o gözlere ve o gülüşe yeniden teslim olmak öyle kolay ki...
Bir kere yüreğinin yabancısı değil ki o!
Kalp hemen tanıyor onu görünce, "Aaa! Ben bir zamanlar senin için atardım. Gel bakayım şöyle yanıma, özledim seni bir sarılayım!" diyor. İşte o noktada iki taraf da kalbinin sesini dinlerse eğer yıllar sonra 'yarım kalan' tamamlanır.
Belki şahane bir ilişki yaşanabilir.
Haa devamı gelir mi yoksa tarih mi tekerrür eder bilinmez.
Hiç önemli değil!
Sonuna ve ne olacağına bakmadan o anları paylaşmak önemli olan...
Tanıdık bir bedene sığınmak.
Orada biraz şımarmak.
Yılların 'tır gibi' üzerinden geçtiği iki yorgun insanın, sakin bir koyda buluşup birbirinde şifa bulması ya da...
Eski sevgili, eski aşk ya da eski flört artık adı her neyse, bence insana mübahtır kısaca!