Saat 05.52... Huzur uykuyu terk edeli uzun zaman oldu... Peki ne yapacaksın? Uyuyamıyorsan, uyanacaksın!
Huzur kaçmış, uyku zaten evde yok, baktım biri mesaj atmış; "Dolunay ve sis var, dikkat".
Yoksa dolu ve sisli halimin sebebi bu muymuş? Güneş küsmüş, rüzgar uçurmuş...
'Dünya Uyku Günü'ymüş... Şişşşşt! Ayşe ayakta uyuyoooo. Yok kendimi tutamayacağım; ne demek 'Dünya Uyku Günü' yahu? Gün boyunca bulduğumuz yere kıvrılıp horuldayacak mıyız yani? Uykunun da günü olur mu? Olursa sabah sabah neden hepimiz işteyiz?
Bizi fena uyutuyorlar vallahi.
"Büyük balık küçük balığı yutar" dediler. "Olur mu öyle şey canım, e medeniyet var" dedik. Güldüler...
Ceza olarak yüz kere yazmamızı söylediler; "Büyük balık küçük balığı yutar!" Peki nereye kadar?

EVRELER BİRBİRİNİ DENGELER
Gündüzüm gecemi görse çok şaşırırdı, bana hiç yakıştıramazdı.
Bu da benim iklimim; gündüz sıcak ve kalabalık, gece soğuk ve yalnız.
Hadi bir itirafta bulunayım; yalnızlık aslında o kadar da kötü bir şey değil. Hatta çoğu zaman iyi bir şey...
Yabana atılacak bir şey hiç değil. Evreleri var yalnızlığın... Yalnızlıkla kavga evresi, yalnızlığa alışma evresi, yalnızlığa tapma evresi...
Sonra sar başa kızım, yine kavga evresi. Bu evreler dönüp dönüp birbirini dengeler işte.
Hepimizin zaman zaman sorduğu muhteşem ve de cevapsız bir soru var; "Neden ben?" O seni sever, sorarsın; "Neden ben?" O seni terk eder, sorarsın; "Neden ben?" Aldatılırsın, arkadan bıçaklanırsın, yalnız kalırsın kendi kendini yorarsın; "Neden ben?" İyi de olsa kötü de olsa; "Neden ben?" Hani başkası değil de neden ben? Ben de soruyorum kendime, kızıyorum, üzülüyorum hatta ağlıyorum, isyan ediyorum; "Neden ben?" diye.
Derin derin nefes aldıktan sonra üç kere, geliyorum kendime. "Sadece benim değil, herkesin derdi var" diye, nedenler bende, tam da gizlediğim yerde. Saklambaçta sensin hem ebe, hem sobe!