İki zıpzıt tarz: Biri, kim ona ne derse desin duymazdan gelir, cevap vermez, sükunetini kaybetmez, ağız dalaşına girdiği görülmemiştir. Hiç kendini bozmaz, tatlı tatlı güler ve Allah için çok tatlı güler. Ellerin ovuşturulduğu bir sürü patlangaçlı haberden, tereyağından kıl çeker gibi sıyrıldı hep. Çok daha zeki geçinenlerin şıp diye düşecekleri ne tuzakların etrafından dolandı. Nice potansiyel krizleri ortalara çıkmayarak, yüz göz olmayarak bertaraf etti. Lüzumsuz izahat vermedi, sakin durdu ve o benzersiz gülüşüyle hep şahane bir mesafe de koydu arasına herkesle. Öbürü ömür boyu didişmekten hoşlandı. Gülben Ergen'den Adnan Çoker'e uzanan yelpaze herkesin harcı değil. Entelektüeller yağlı saçlıydı, o belki hepsinden daha entelektüeldi ama tipi izin vermiyordu, sırf entelektüel olacak diye kıllı bacaklarla dolaşamazdı! Şahsi dalaşmalara da, bu şekil ortaya torbayla laf boca etmelere de hep bayıldı. Kendi dedi defalarca, hesap ediyor, üstüne atlayacaklarını bildiği pasları, münasip zamanda bilhassa veriyordu. Beslenme modeli buydu. Şimdi, en ihtiyacı olduğu anda, en ihtiyaç duyduğu lokma çıktı karşısına, bu kadar kazınırken midesi, hiç kaçırır mı... Çok sinirlenmiş de kendini tutamamış da, dalga mı geçiyorsunuz, burada reytingi düşmüş, ışığı sönmüş birinin, canlandırıcı hayat öpücüğü ihtimalinden duyduğu şehveti görüyoruz apaçık. Sadettin Saran ve sakil tenis kılıklarından taşan portakal kabuğu sarmalından kurtulmak için bulunmaz fırsat. Ödül vermeye çıkmış da, sahnede öylece kalmış da... Elbette ki bir başlangıç noktası lazım. Ama "Dangalak"la, "Eşek herif"le, "Allah'ın bir metrelik adamı"yla başlayan sataşma, günler sonra AVM'lerde hâlâ devam ettiriliyorsa "O kim ki beni arayacak, arasa da açmam," diye buradan sadece kızıştırma kokusu çıkıyor, kötü kızartma kokusu. Tarkan nasıl olsa çirkefleşmeyecek. Avşar'dan ona gelen onca hakarete, efendiliğini bozmayacak, çirkinleşmeyecek. Sıfır risk. Eh, Hülya Avşar'ın bir ara kurduğunu söylediği güzel yaşlanma hayalleri de başka bahara.
