Ne kadar çok ölüm üstüste geldi... Gazetelere yansıyan, kimileri tanışım olan ünlüleri kastetmiyorum sadece: Ara Güler'in sevgili eşi Suna Güler, İhsan Doğramacı, Ahmet Vardar veya en son sinemacı dostum Yılmaz Duru gibi... Daha çok eski, çok eski arkadaşlarımı kastediyorum. Her hafta sonu buluşup briç oynadığımız, kimilerini yarım yüzyıldır tanıdığım dostlarımı. Sevgili Hergül'ün ağabeyi Ahmet Özçelik, Ümit Göldeli veya Türker Bingöl'ün eşi Nur Bingöl... Belki çok erken gitmediler. Ama ölümün erkeni-geçi olur mu? Hele kimilerinde olduğu gibi, arkalarından bakakalan ana-babaları varsa? Her birinin gidişi, bize alabildiğine acılar taşıdı. Her bir ölümle sanki kendi akıbetimize, kaçınılmaz olan kendi ölümümüze biraz daha yaklaştık. Ve içimizden bir şeyler koptu. Biraz ara ver artık, ölüm. Yoksa yüreklerimiz dayanmayacak...