Haber dün bizim gazetenin ikinci sayfasındaydı. Britain's Got Talent yarışmasında (Bizim Yetenek Sizsiniz Türkiye'ye tekabül ediyor) birinci olan Susan Boyle, bir markette saatte 20 lira ücretle çalışmak için iş başvurusu yapmış.
Diyeceksiniz ki, 'Ne var bunda?
Bizde de pek çok yarışma birincisi şimdilerde sürünüyor.' Ama Susan'ınki öyle değil. Çünkü aynı haberde onun ulaştığı servetini 75 milyon lira olduğu ve sadece 'toplum hayatına karışmak için' bu işi istediği belirtiliyor.
Bir kere de yazıyla ifade edeyim:
Yetmişbeş milyon lira, yani eski dilde 75 trilyon lira! Susan Boyle ne zaman birinci olmuştu? 10 Nisan 2009'da... Yani daha beş yıl bile olmamış. Taşradan gelen bir yetenek, İngiltere'deki bir yarışmada birinci oluyor ve beş yılda 75 milyon liralık servetin sahibi oluyor.
Burada dikkat çekmeye çalıştığım husus; elin İngiltere'sinde sanata, sese, yeteneğe verilen değerin ölçüsü...
Bizde ses yarışmasında birinci olup da 2 milyon lirayı bir arada gören kimse yok.
Bırakın beş yılı, ömür boyu çalışıp izbe otel odalarında sefalet içinde ölen sanatçımız ise çok.
UYUŞTURUCU MAZERETİ
Asıl üzerinde durmak istediğim konu ise başka:
Susan Boyle, onca parasına rağmen neden markette kasiyer olarak çalışmak istemiş? Halkın arasına karışmak istediği için...
Belli ki şöhretin getirdiği yalnızlık hastalığından o da mustarip.
Peki aynı sendroma yakalanan bizim ünlülerimiz ne yapıyor? Hemen uyuşturucuya sarılıyor.
Savcılık iddianamesinde ne demiş bizim ünlü oyuncularımız? 'Reytingler kötü gidiyordu, uyuşturucu kullanmaya başladım.', 'Sahne şovlarım çok stresliydi, onun için uyuşturucuya bağlandım.' Yani hayatlarının en küçük kırılma noktasında can simitleri hap, esrar, eroin... Üstelik gencecik insanlar için idol, rehber olduklarına aldırmadan...
İşte bu nedenle Susan Boyle'un markette çalışma kararını önemsiyorum.
Ve 'Zirve yalnızlıktır' mazeretinin ardına sığınıp kendini hayattan ve insanlardan soyutlayarak uyuşturucunun sahte mutluluğuna sığınanlara örnek olmasını diliyorum
