Boston Maratonu'nu kana bulayan bombalı saldırılardan sonra ABD'de tam bir panik havası yaşandı. Başkan Obama ilk açıklamasında temkinli davranarak "terör" kelimesini kullanmadı ancak ertesi sabah Beyaz Saray'daki demeci, ilk konuşmasında eksik kalan kelimeyi tamamlamak için verilmiş gibiydi. Obama'nın bu temkinli yaklaşımı sosyal medyada tam ters etki yaptı.
Civardaki kamera görüntülerini inceleyen FBI, iki saldırgan üzerinde odaklandı. Bu bilginin sızmasından sonra FBI'ın başlattığı aramadan çok daha acımasız bir "insan avı" sosyal medyada başladı. Gönüllü internet dedektifleri, bir anda Boston bombacısı ilan ettikleri Faslı iki kişinin fotoğraflarını dolaşıma soktu. Sırt çantalı, esmer tenli ve beyaz şapkalı 17 yaşındaki bir çocuk ve yanındaki arkadaşı, sosyal medyada bombacı ilan edildikten sonra New York Post gazetesine de "Çantalı Adamlar" başlığıyla manşet oldu. Hâlbuki FBI'ın şüpheli sıfatıyla dağıttığı fotoğraflar arasında bu gençler yoktu. Şapkalı çocuk maratonu izlemeye gelen bir atlet ve yanındaki kişi de onun antrenörüydü. Ertesi sabah gazetede tam sayfa fotoğrafını gören Faslı Salahaddin çoktan suçlu ilan edilmişti.
Bu tip yürüyen büyük hikâyelerde son dakika haberini vermek için birbiriyle yarışan medya organları artık yeni ve amansız bir rakiple karşı karşıya: Sosyal medya. Yeni medya haberciliğinde esas olan hızdır ancak yerleşik medyada bir haberin hazırlanması zaman alır. En azından doğrulatmak zorunluluğu vardır. Sosyal medyada hızlı fakat sorumsuz bir şekilde dolaşıma giren haberlerle yerleşik medyanın rekabet etmesi mümkün değil. Gazete ve televizyonların, güvenilirlik ve hızlı haber arasında tercih yapması gereken bir dönemden geçiyoruz. Her ikisini de yapalım derken her ikisini de kaçırma tehlikesi büyük.