Medyadaki "Beyaz Türk" patırtısının altında yatanları biraz deştiğinizde görürsünüz ki...
Eski bir hikâye bu!
1970'lere, gençliğime gittiğimde...
Hatırlıyorum da, bir "hacıağa" lafı dolanır, dururdu ağızlarda.
Laf hiç masum değildi tabii! "Hacı" bir yandan, "ağa" bir yandan!
Üç büyük şehrin zenginleri, yüksek bürokratları ve onlara kültürel bakımdan bağımlı, okumuş orta sınıf üyeleri yüzlerine küçümseme ifadesi kondurarak...
Anadolu'dan gelip mantar gibi çoğalan Mercedes'li müteahhitlerin hallerine, tavırlarına bakıp "hıh, görgüsüz hacıağalar işte!" derlerdi.

***
Gün geldi!
Malikânelerinin duvarları arkasında debdebeyle yaşayan, fakat halka üç ampulden ikisini söndürerek tasarruf yapmalarını öneren "beyaz" patronlara karşı...
Gizlenip saklanmadan hayatın tatlarını çıkaran "Hacıağalar" daha samimi görünmeye başladılar.
Devir değişti.
Sermaye kaynaştı, zenginler el ele tutuştu; iktidar paylaşıldı.
Hatta zamanında "hacıağa" sayılan sermaye sahiplerinden bazıları medyaya girdiler.
Bugün ikide bir ve neredeyse ırkçı bir tavırla "Beyaz Türklüğü" yücelten yazarların patronları oldular, falan...
***
Şaşacak bir şey yok!
Her devirde böyle olur. İmtiyazlarını kaybedeceğini anlayan sermaye ve iktidar seçkinleri son çare olarak medyatik-simgesel bir savunma kalkanı oluştururlar.
Şimdiki "Beyaz Türklük" patırtısı da böyle bir şey!
Kimi kara vicdanlıların hiç utanıp sıkılmadan etraflarını inandırmaya çalıştıkları gibi bunun Türklük'le de, etnik farklarla da bir ilgisi yok!
Köşelerinde sık sık "Beyaz Türkler'in pek yakında isyan edeceği" tehditlerini savuranlar...
Gerçekte "siyahlar"ın isyanını yaşadığımızı gözlerden saklamak istiyor, olabilirler mi?
Bana bu patırtının arkasına saklanıp toplumun tarihiyle ve temel meseleleriyle yüzleşmesini engellemek istiyor gibi geliyorlar...