SABAH okuru Oğuz Bulut'tan hem övgü var, hem de eleştiri. Önce, içinde "doğrusu da bence budur" uyarısı olan, "iyi haber"den başlayalım.
"(11 Temmuz tarihli) Pazar ekinde Ahmet Örs'ün Iğdır bölgesi lezzet durakları yazısı çoook uzun zamandır özlediğim bir yazıydı ve harika okunuyordu, teşekkürler. Gazetelerin cumartesi ve pazar eklerinde İstanbul merkezli, Etiler, Nişantaşı ve Bağdat Caddesi'ndeki kimi lezzet mekanları, kimi de yeni açılmış ve özelliksiz kafe/lokanta yazısı okumaktan acayip sıkılan biri olarak çölde vaha bulmuş bedevi gibi mutlu oldum. Bu tür yazılar çoğalabilirse çok güzel olur! Aslında gazetelerin haftasonu ekleri büyük çoğunlukla İstanbul mekanlarına çalışıyor, ucuz ve kolay oluyor belki gazete için ama çok tekdüze olunca hiçbir önemi yok bunların bence..."
Bu görüşlerde haklılık payı büyük. SABAH, bir kent gazetesi değil. Ülke sathı üzerinde basılıp dağıtılan, kent ağırlıklı olsa da, ulusal alanda tüm gelişmeleri ve olguları radar ekranından ayırmamaya özen gösteren bir kitle gazetesi.
Kentlere ağırlık veriş de fiziksel bir basım-dağıtım olmanı ötesinde, daha geniş bir merak ve arayışı ifade eden "kentlileşen zihniyet" in talep ve beklentileriyle bağlantılı. Böyle gazetelerin okurları -başta SABAH'ınkiler- dar alanla sınırlı olanın bir süre sonra bıkkınlık ve rutin hissine tuzak hazırladığını bilir.
O nedenle, bazı alışkanlıkların zihniyetleri esir almasına da itirazları olur.
Hayat tarzı eksenli yazı ve haberlerin İstanbul'a, ve yazları da İstanbul-Bodrum hattı üzerinde odaklanması bir noktaya kadar "baskın sosyal eğilim" veya "trend kurgulayıcı" olur; ama kitle gazetelerinde okurlar yekpare, tek tip değil: Gelişen Türkiye'de dünyanın farklı uçları kadar, ülke derinliklerinin bilinmeyenleri veya meraka karşılık vermeye hak kazanan yöre ve mekanları, güzergahları da ilginin odak noktası olmalıdır.
Bu anlamda, okurumuzun bu noktadaki övgü ve uyarısı, "tümüyle ihmal edilme" değil, "yeterince ilgi göstermeme" olarak alınması gereken bir not.
Gelelim ikinci notuna; daha doğrusu eleştirisine: "Bugünkü (yine 11 Temmuz) Günaydın ekinin 12. sayfasında, spordaki bazı ayrıntıların nasıl önemli olduğuna ilişkin teknik kalitesi yüksek bir yazı vardı, hakikaten çok şey öğrendim okurken, ama yazının bitimine yakın çok kritik bir hata yapılınca tüm bu güzel hislerim çöpe gitti. Yazıda Roberto Carlos'un Fransa'ya 1998 Dünya Kupası'nda attığı olağanüstü frikik golünün fiziksel oluşumu anlatılıyordu, ama bu gol o Kupada filan değil, iki milli takım arasında 1997 veya 1998'de yapılan bir hazırlık maçında atılmıştı. 1998'de iki takım sadece finalde karşılaşmış ve Fransa maçı 3-0 kazanarak Dünya Şampiyonu olmuştu."
Günaydın'da yer alan tam sayfa imzasız yazı, anlaşıldığı kadarıyla, tamamen NTV Bilim dergisinin makalesinden (spotta kaynak gösterilerek) aktarılmış bir özet. Bu sayfanın bir köşesi, "İmkânsız Gol Nasıl Gol Olur?" başlıklı bir yazıya ayrılmış. Metin şöyle:
"Roberto Carlos'un 1998 Dünya Kupası'nda Fransa'ya attığı gol şaşkınlık yaratmıştı. Top nasıl oldu da kaleden uzaklaşıyormuş gibi gözükürken bir anda sola doğru kıvrılarak kalenin üst sağ köşesinden içeri girdi? Bunun açıklaması, öncelikli doğru açı ve hızı bulana kadar Carlos'un yeteneğinde gizli! Fizik kurallarında topun kavis alması, 'magnus' prensibinden kaynaklanıyor. Topa vurduğunda birden fazla güç devreye girer. Top yüksek hızla hareket eder ve hava akımı düzensiz bir şekilde etrafından geçer. Top hızını kaybetmeye başladığında hava akımı düzleşir ve havanın sürükleme etkisini bazı durumlarda yüzde 150'ye varan oranlarda artırır. İleri doğru gitmek yerine havada döndüğü için top yolundan sapar."
Söz konusu "efsanevi gol", 3-11 Haziran 1997'de düzenlenen "Tournoi de France"da (Fransa Futbol Turnuvası), oynanan maçta atılmış.
