Oyunun kalitesini çok sorgulamadan, bu sezonun en istekli Fenerbahçe takımını gördüğümüzü söyleyerek başlayalım. Antalya'daki 'yenilenme' döneminde artık koşmaya karar veren, mücadele etmenin kazanmanın birinci şartı olduğunu anlayan bir oyuncu grubuydu karşımızdaki.
Trabzonspor'un berabere kalmasıyla birlikte maçın dinamikleri de değişmişti. Zaten kazanmak zorundaydılar. Bu kez başka seçenekleri kalmadığını bilerek başlıyorlardı maça. Ayrı bir baskı ve akıllardaki 'Acaba?' sorusuyla, maçın dengesinin bozulmasını bekledi herkes.
Rakipler için 'otoban' haline gelmiş sol kanadı örmek için Andre Santos'a iki sigorta birden yaptı Aykut Kocaman. Niang bir gözü arkada oynuyor, Emre Belözoğlu da top rakibe geçer geçmez bölgeyi kapatmaya koşuyordu. Buna rağmen Mehmet Özdilek'in tüm kurguları neredeyse sonuç veriyordu. Antalyaspor en etkili ataklarını yine bu bölgeyi kullanarak gerçekleştirdi.
NASIL BÖYLE BİTİK OLABİLİRLER?
Gökhan Gönül maçta sadece attığı muhteşem gol ile öne çıkmadı. Tita'yı kelepçeleyip en az üç tane de kritik kademe ile takımına nefes aldırdı. Jenerikleri zorlayacak güzellikte, akılda ve estetikte bir vuruş ile maçın kararını da verdi. Gol kadar önemlisi, tüm takımın sevinç kulesini Aykut Kocaman ile birlikte kurmasıydı. Bu 'yapmacık' veya 'tribün gösterisi' bir koşu değildi. Birbirlerine 'birlikte' başarmanın keyfini yaşatıyorlardı.
Mehmet Hoca saha yerleştirmesini, ters top organizasyonlarını her rakibi pişman ettirecek kadar mükemmelleştiriyor. Sedat Ağçay ile Alex'i sürekli kontrol altında tuttu. İkinci yarının başında kurduğu 15 dakikalık baskıdan gol çıkaramaması, karşısında çok konsantre bir rakip bulmasından kaynaklandı.
Bu bölümde Fenerbahçe takımı yapmayı en iyi bildiğini, yani alan kapatarak rakibi kaleden uzak tutmayı eksiksiz uyguladı. Mehmet Topuz ve Selçuk Şahin, Lugano ile birlikte daha agresif kalarak savunmayı canlı tuttular. Ama Niang, Semih ve Alex üçlüsü ileriye top taşımada ve tutmada, diğer arkadaşları kadar yeterli olmadılar. 10 günlük kamp sonrasında, bu kadar bitik görünmeleri anlaşılır gibi değil. Hele Niang, Güiza ile yarışır bir performanstaydı.
