Geçen haftaki Gençlerbirliği maçı öncesinde "durum kararı" demiştik ama bir sonraki maça da aynı belirtiler yansıyınca, Şenol Güneş'in "değişim" üstünde durduğunu anladık.
Yattara'dan bahsediyoruz. Ve ilk yarı biter bitmez gelen "Jaja kenara" hamlesi. Düşe-kalka, tüm avantajları yitirerek düştükleri noktadan, yeniden ivme kazanmanın farklı bir hamlesi olmalıydı. Tribünlerin sevgilisi olma dışında, takımın bir parçası haline gelmekten vazgeçen Yattara'nın sessiz sedasız fakat göstere göstere by-pass edilmesinin yorumu budur.
İstanbul gecelerinde, elinde kadehler, poz poz fotoğrafa konu olan Jaja için hükmü hemen kesmedi. Oyuncuyu da koruyarak, "Takım için oynadığın sürece, gezmende mahsur yok" sebebini yaratmak istedi. Jaja topuk paslarına dalıp, topun arkasından da koşmayınca, kementin gelmesi gecikmedi. Hem disiplinin hem de saha dengesinin gerektirdiği bir kararla Ceyhun girdi.
Şenol Hoca yoluna "güvenecekleri" ile devam etmek niyetinde gibi geldi bana. Umut'un 100. gole ulaşması ile bir başka baskı da bitti. Kaç maç "yüzü kızararak" çıktı oyundan Umut. Ama bu kez Burak, kaçırmasına bile olanak bırakmayan bir vuruş hediye etti Umut'a... Birisine gol attırmak için on oyuncu uğraştı. Kaleciyi bile çektiler kaleden, Umut kaza yaratmasın diye.

SELÇUK-COLMAN AYAKTA TUTTU
Maçı Trabzonspor açısından başka kılan bir değeri daha var; gol son dakikalarda gelmedi. Gerçi ilk yarının son dakikalarında oldu ama, sonuçta rahatlayıp, gerginlikten uzaklaşıp, dakikaları mental yorulmadan uzak geçirmeyi başardılar. Trabzonspor'u sahada dik tutan Colman-Selçuk ikilisiydi. Kritik top kapmaları, ince ve derin paslarla süslediler. Kopya ataklar geldi birbiri ardına; Burak koşuyu yapıyor, önüne top yuvarlanıyor. Sonra... Beceriksizlikte de kopyalama var...
Konyaspor mümkün olduğunca öne oynamak istedi. Oyunun büyük bölümünde de orta saha mücadelesinde rakibiyle dengede kaldı. Ancak küme düşme hattında olmalarının nedeni; defansının ve ön tarafının kalite eksikliği, alabilecekleri sürpriz puanı engelledi. Bu kadar basit hata yapan, ayakları titreyerek oynayan oyuncu grubunu birlikte görmek çok enderdir aslında. Seyredenler, "Bir takım nasıl böyle kötü kurulur" dersini alabilirler.