Aykut Kocaman'ın, Bursaspor ile oynanan maçtan sonra yaptığı açıklamaya katılıyorum; "Şampiyon gibi oynuyoruz." Zaten bu görüntü üstüne yorumlar kuruluyor veya rakiplerin endişeleri artıyor.
Konya'yı yenen Trabzonspor'un veremediği ışığı, Bursaspor ile berabere kalan Fenerbahçe'de görüyorsunuz. Performans istikrarı, çok ender olarak beklentileri karşılamaz.
Geçen sezon Fenerbahçe sekiz maç üst üste kazandı. Ama nasıl kazandı, bir hatırlayın. Kendi sahasında bile öne geçtikten sonra kapanıyor, skoru korumaya çalışıyor, korkak oynuyor, sadece tabela ile konuşuyordu. Nitekim sekiz maçta bir gol yedi, o'da son maçta Trabzonspor'dan geldi ve şampiyonluk kaçtı.

TRABZONSPOR YOKUŞTA...
Kalan yedi haftada Fenerbahçe'yi puan cetvelinde geriye düşmesine rağmen, tahminlerde favori yapan da, iki takım arasındaki futbol kalitesinin ve verimliliğin farkıdır. İddiaların eşitlenmesi, ancak Şenol Hoca'nın tekrar kaliteyi ve rahatlatıcı yaratıcılığı tekrar takımına döndürmesi ile mümkün olabilir. Yoksa sezon sonuna kadar yokuşu çıkmaya çalışırlar, Fenerbahçe ise aşağıya doğru hız kazanır.
Bursa beraberliği, Fenerbahçeliler'i çok mutsuz etmedi. Sonuçta bu takımın her maçını kazanması mümkün değildi. Bir yerde puan kaybedilecekti. Yine Aykut hoca'nın yorumuyla, "Erken olması, telafiyi mümkün kılar"...
Ama Kocaman, Alex'in dışında da kritik oyuncularının form grafiğini yukarıya doğru çevirmek zorunda. Bir daha Bursa gibi sert bir rakiple karşılamazlar. Böyle bir savunmayı zaten başka bir takım yapmaz, teknik direktörün de aklına gelmez.
Umarım Ertuğrul Hoca için de geçiş planıdır. Şampiyon takıma, böyle çaresiz oynamak yakışmaz çünkü. Bu konsantrasyon onların işini Trabzonspor maçı öncesinde de zorlaştırdı. Şimdi tüm Türkiye aynı direnci Trabzonspor karşısında da bekleyecektir. Şampiyonluğa oynayan iki rakipten de puan alabilen tek takım olabilir Bursaspor. Bekleyip, göreceğiz...

O UÇURUMA AMAN DÜŞME ÖZER
Yine Fenerbahçe'ye dönersek. Eleştirilerin Özer'in üzerine yoğunlaşması normal. Genç oyuncu, yetenekleri ile bunu hak ediyor. Ama sahada kayıp. Yüreği ve cesareti kalmamış gibi. Etliye- sütlüye bulaşmıyor. Top kaybedince sahada tepki görüyor. Yani; arkadaşlarının saygısını da henüz tam kazanamamış. Özer Hurmacı kendini bu yönde rehabilite etmeli. Yoksa bu uçurum derin, daha önce O'nun koltuğunda oturanların (Gökhan Emreciksin, Mehmet Yozgatlı veya Kemal Aslan) nerede olduklarına bir baksın.