Futbol Federasyonu'nun "seyircisiz maç olmayacak" kararının peşinden Fenerbahçe taraftarı belki de Türkiye'nin en büyük sivil toplum hareketini düzenledi.
41 bin 663'ü biletli, muhtemelen 50 bin kadın ve çocuk Saracoğlu Stadı'nda sarı-lacivert'in etrafında birleşti. Ertesi gün okullar açık, tv'lerde kadınların şiddetle takip ettiği diziler var, her şey bir tarafa evde yemek bekleyen erkekler var. Ama kulüp aşkını bir gövde gösterisine dönüştürmek için hepsi Kadıköy'e aktılar.Bu atmosferde F.Bahçe'nin daha farklı olmasını bekleyenler ise yanıldılar.
Üç gün önce Gaziantep'te rakibe nefes
aldırmayanlar, dünkü maçın seyirci olmayı tercih eden "erkekleriydi..." İlk yarıda gelen tek golün, Fenerbahçe'nin ilk atağı ile olması bunun kanıtı. Manisa, yüksek tempoyu tercih ederek, Fenerbahçe orta sahasını sildi.

RAKİBİ KÜÇÜMSEME VE ŞOV AŞKI!
Fenerbahçe'de topla her buluşanın önce rakibi geçmeyi denemesi ve sürekli kalabalığın içine dalıp, yeteneklerini göstermeye çabalaması, Aykut Kocaman'ın en büyük farkı olarak nitelediğimiz disiplin ve maç konsantrasyonu adına geriye doğru atılan büyük adımlardı.
48'de bir kişi eksilen Manisa'ya karşı küçümser tavra girip, geriye doğru istekli koşmayıp, ataklarda da akıllı olmak yerine, kendi şovunu yapmayı seçenler, 64'te gelen beraberlik golüyle birlikte, asıl işlerini hatırlamak zorunda kaldılar. Fenerbahçe geçen seneki kimliğini kaybettiği, eski tarzını seçtiği ve dirençli olmayı bilen bir rakibe karşı oynadığını unuttuğu için hak ettiği krizi yaşıyordu. Genç Gökay'ın ne yaptığını bilir şekilde oynayan tek oyuncu olması da bu maçın gariplikler hanesidir. Sadece Alex'in yaratıcılığı üstüne keyif yapmayı tercih eden takım düzeni içinde, Emre ve Gökhan'ın yokluğunda Aykut Hoca Sezer, Özer veya Stoch'u da 11'e aday yapmak zorunda.
Ordu maçında Yunus Yıldırım, Gaziantep maçında Bülent Yıldırım, Fenerbahçe lehine net birer penaltıyı vermediler. Dün de bir numaralı yardımcı son saniyede net gole ofsayt bayrağı astı. Artık bu hataların normal olduğunu izah etmekte güçlük çekiyoruz.