Perşembe günü gazetelerdeki haber beni nasıl mutlu etti! Ataköy sahili halka açılıyor haberine nasıl sevindim. Tuhaf değil mi: Ne Ataköylüyüm, ne oralara giderim... Ama bir İstanbul ve doğa sevdalısı olarak sevinmemek mümkün mü?
Çünkü hızla imara ve inşaata açılan bu kentte (ve elbette tüm kentlerimizde), en azından kamu elindeki büyük alanlar, özellikle de sahiller halka açık yeşil alanlara, oyun ve rekreasyon sahalarına dönüştürülmeli. Yoksa yakında her yer, hepimizin içinde boğulacağı bir beton ormanına dönecek. Yazık değil mi?
Ama sonra müjdeyi veren, yeni Çevre ve Şehircilik Bakanı Erdoğan Bayraktar'ın sözlerini okuyunca, sevincim biraz azaldı. Tüm sahil değil, sadece 50 metrelik bir şerit yeşil alan olacakmış. Geri kalanında ise imar emsali yarı yarıya azaltılıp marina, rezidans, müze ve spor tesisleri yapılacak. Hadi, çoğu kamusal işlevler. Ama illa da rezidansı işin içine sokmak şart mıydı?
Şarttı herhalde. Yoksa finansman nasıl olacak? Yine de şükretmeliyiz. Çünkü arazi zaten çoktan satılmış. Şimdi yapılan, satış koşullarını revize etmek ve kamusal alanı arttırmak. Buna bile şükretmek gerekiyor. Bakalım, bu uğurda uzun zamandır isyan halinde olan Ataköylüler ne diyecek?