Günlerdir taşıyıcı anneliği tartışıyoruz. atv'nin dizisi Bebeğim sayesinde gündeme taşınan konu hakkında birbirinden ilginç yorumlar yapılıyor. Ama geçen hafta gazetelere yansıyan bir haber, aslında çok daha önemli bir konuyu tartışmaya açmamız gerektiğini gösteriyor. Tüp bebek yöntemiyle ikiz sahibi olan 58 yaşındaki anne ile 63 yaşındaki babanın bebekleri 1 yaşına gelmiş. Allah hepsine uzun ömürler versin. Ama tıbbın gelişmesiyle birlikte doğum yaşının uzaması, tüp bebek, yumurta transferi, taşıyıcı annelik vs gibi tekniklerin sıradan müdahaleler haline gelmesi, hesap edilmeyen bazı sorunları da beraberinde getiriyor. Tabii ki çocuk sahibi olmak her anne babanın hakkı. Hele uzun yıllar büyük bir özlem ve sabırla bekledikten sonra bir bebeğe kavuşmak kim bilir ne kadar mutluluk verici bir olaydır. Ama insan düşünmeden duramıyor. 70 yaşındaki bir baba, çocuğuna nasıl bir gelecek sağlar? Çocuk, belki de daha 10 yaşına gelmeden annesini babasını her an yitirebilecek olmanın ağırlığını kaldırabilir mi? Onu daha gencecik yaşında dünyada bir başına bırakacak bu karar, ebeveynler açısından biraz "bencilce" değil mi? Doktorlar ve tıbbi kuruluşlar bir yarış içinde. "Kim daha geç yaşta doğurtacak?" diye... Tıbbi gelişmeleri kârâ dönüştürmeye çalışan kötü niyetliler ise şimdiden kadın yumurtası pazarları ve çocuk çiftlikleri kurdular bile... Yaşı geçkin anne ve babalar, kundaktaki bebeleriyle objektiflere mutlu mesut gülümsüyor... Peki ya 10 yıl sonrasını düşünen var mı?